– Jak przyjechałem po wojnie z Nowogródka do Warszawy, to raz jechałem wieczorem tramwajem. Jedziem, jedziem, a tu patrzym: leży pijak. Położył nogi na torach i śpi. Bo letnią porą było. Motorniczy dzwoni, nic nie pomaga. Pijak śpi. Więc ja wysiadam z wagonu i budzę pijaka. Mówię: "Panie, taki i owaki, zabierz pan swoje nogi z torów, bo przejedziem". A pijak podniósł głowę ciut, ciut, patrzy na nogi i śmieje się z chytrością: "Toż to nie moje, moje były obute..."*

---
* Tadeusz Konwicki, "Klucz", wyd. Nasza Księgarnia, 1955, s. 34.