Po kilku latach przerwy wróciłam do Schmitta. Początkowa fascynacja "Oskarem i panią Różą" czy zbiorem "Opowieści o Niewidzialnym" ulotniła się po przeczytaniu kilku późniejszych książek tego autora. W międzyczasie, jak na maniakalną kolekcjonerkę przystało, zdążyłam jednak zebrać całkiem sporo jego powieści i opowiadań. Niedawno wyciągnęłam zakurzonego "Ulissesa z Bagdadu" i rozpoczęłam lekturę z wielką obawą. Zupełnie niepotrzebnie. Bardzo mi się spodobała ta historia.

A jest ona kawałkiem życia pewnego Irakijczyka imieniem Saad, który zły na to, co dzieje się w jego kraju (rządził jeszcze Husajn), nie godząc się na to, co potem z Irakiem zrobili Amerykanie, pogrążony w wielkim smutku po stracie najważniejszych w jego życiu osób, postanawia uciec. Zostaje uchodźcą. Dlaczego? Bo chce lepszego życia, szuka nadziei, którą odebrano mu w rodzinnym mieście. Marzy mu się Europa, marzy mu się Londyn. Tam zawsze chciał się udać ze swoją narzeczoną. Tam będzie jego raj!

Schmitt jak zwykle pięknie i poetycko opowiada o tym, co dobre i o tym, co złe. Losy Saada przeplatają się z losami innych osób, a każda z nich pozostawia kawałek siebie w świecie głównego bohatera. Oczywiście nie jest to wesoła opowieść o wędrówce, lecz gorzka i smutna historia człowieka, który mierzy się z marzeniami i okazuje się, że jeśli je spełni, wcale nie będzie szczęśliwy.

Bardzo dobra pozycja na dzisiejsze czasy. W dobie gorących dyskusji o uchodźcach zalewających Europę powinniście poznać historię Saada. Najcudowniejsze w "Ulissesie.." jest jednak to, że powinni go też przeczytać ci, którzy planują zostać uchodźcami, bo czują się źle we własnym kraju. Zarówno przybysze z północnej Afryki, jak i Polacy wyjeżdżający „za chlebem” do innych krajów.

Wędrówka Saada kończy się w jego wymarzonym mieście. Pozostaje tylko kwestia, czy o takie życie walczył przez lata tułaczki po Europie? A może to dopiero początek czegoś wspaniałego..? Na to pytanie niech już odpowie sobie czytelnik, i być może każda odpowiedź będzie trafna.

Polecam, polecam, polecam!


[recenzję opublikowałam wcześniej na swoim blogu]