Książka: Jonathan Strange i pan Norrell: Tom 1

[Recenzja na podstawie 2 pierwszych tomów] W przedstawionej w powieści alternatywnej XIX-wiecznej Anglii obok historycznych postaci, takich jak lord Byron i książę Wellington, żyje para magów - tytułowi bohaterowie, Strange i Norrell. Są oni ostatnimi przedstawicielami tej zapomnianej, szacownej angielskiej profesji. Swoją wiedzę i sztukę przyjdzie im wykorzystać ku chwale ich kraju, stojącego w obliczu zagrożenia potęgą Napoleona. Bardziej skrytym i niebezpiecznym przeciwnikiem, z którym b...

[Uwaga: poniżej zrecenzowano całą powieść, nie tylko jej pierwszy tom] Gilbert Norrell uważa siebie za jedynego żyjącego angielskiego maga i czuje się zobowiązany, żeby poinformować o tym wszystkich mieszkańców Zjednoczonego Królestwa. Dlatego też bez najmniejszych skrupułów rozpędza podających się za adeptów tajemnej sztuki dżentelmenów z Yorku – przy pomocy spektakularnego zaklęcia udowadnia im, że magia nie zginęła, a jej zgłębianie nie jest jednoznaczne z nudną nauką historii. Pan Norrell...

Doprawdy nie wiem, co sprawiło, że tak strasznie wciągnęła mnie powieść pani Clarke. Czyżby powrót angielskiej magii trwał do dzisiaj i rozciągnął się na Polskę, jako element zjednoczonej Europy? ;) Chyba tak, bo magia "Jonathana Stange'a..." spowodowała, że książkę czytałem wykorzystując każdą wolną chwilę (np. zrywając się o brzasku, kiedy to moja żona z latoroślą śpią najmocniej i mogę oddać się lekturze). Mamy początek XIX wieku, czasy panowania Jerzego III, którego z powodu domniemanej c...

Pozycja ta jest reklamowana jako wspaniałe dzieło wnoszące nową jakość do fantastyki, pełne pomysłów i nowatorskich rozwiązań. Ja przeczytałem co prawda dopiero pierwszy tom, ale jakoś powyższe stwierdzenia mi nie pasują. O fabule na razie nie ma co mówić, bo dzięki wydawcy i jego decyzji o podzieleniu na trzy części mamy w pierwszej z nich do czynienia w zasadzie jedynie z bardzo rozbudowanym i nieco nudnawym wstępem. Wystarczy powiedzieć, że tytułowi bohaterowie nawet się nie spotkali, a i o S...

Muszę powiedzieć, że moje rozczarowanie po przeczytaniu pierwszego tomu przygód angielskich magów było równie wielkie jak wcześniejszy apetyt na tę książkę. Spodziewałam się niespodzianek i wartkiej akcji, a to była tylko tak jakby zapowiedź tego wszystkiego, pozostawiająca jednakże cień nadziei, że w kolejnych tomach rzeczywiście zacznie się coś dziać. Książka reklamowana jako niesamowita i tajemnicza okazała się niestety średnio ciekawym czytadłem. Skoro jednak "Jonathan Strange i pan Nor...

Pomijając fakt, że mam ogromną ochotę udusić tego, kto podjął decyzję o sprzedawaniu tej książki w trzech kawałkach, to jestem zachwycona. Rzeczywiście w I tomie akcja nie pędzi z szybkością błyskawicy, ale humor w tej powieści jest tak rozbrajający, że siedziałam nie mogąc się oderwać. A ponieważ czytałam w miejscu publicznym, wszyscy dookoła patrzyli na mnie z dziwnymi minami, bo regularnie wydawałam z siebie radosne chichoty na zmianę z zadowolonymi rechocikami. Jeszcze nigdy w żadnej książce...

"Nonsensem jest założenie, że magowie mają obowiązek praktykować magię. Chyba nie sugeruje pan, że botanicy powinni wymyślać kwiaty, a astronomowie przestawiać gwiazdy? Magowie, szanowny panie, studiują magię praktykowaną w dawnych czasach. Czy trzeba czegoś więcej?" - tak na początku XIX wieku prezes towarzystwa magów w Yorku odpowiedział na pytanie nowego członka, Johna Segundusa. A jednak wstąpienie nowego maga do towarzystwa odmieniło Anglię, spowodowało bowiem nawiązanie kontaktu z panem No...

To, co napisał wydawca w swojej nocie, jest prawdą. Dorośli dostali swojego Harry'ego Pottera. Stylowa literatura, słychać pewne echa Dickensa (magowie z Yorku to taki klub Pickwicka) i innych angielskich klasyków. Jednak mój 12-letni syn kupując kolejne tomy dzieł pani Rowlings dostaje za swoje pieniądze pełnowartościowe powieści. A to jest jedynie wstęp do powieści. Jeden z tytułowych bohaterów pojawia się na końcu, autorka zaledwie zarysowała kilka interesujących pomysłów, które zapewne ro...

Przyznam się, iż z wielkim zaciekawieniem podchodziłem do tego tytułu. Reklama też robiła swoje. Pierwsze kilkadziesiąt stron przeczytałem z rozpędu, a potem zacząłem zastanawiać się, czym jest ta książka. Moim zdaniem jest dowodem na to, iż fantasy zawsze sięgała granicami po literaturę piękną i znów tam wróciła. Gdyby ktoś zamienił okładki, to można by ulec złudzeniu, iż czyta się, bo ja wiem? Dickensa. Albo jakąś kronikę towarzyską. Podoba mi się pomysł z przypisami z nieistniejącymi dziełami...

Anglia, początek XIX wieku. Tajemniczy pan Norrell jest jednym z nielicznych, którzy zajmują się jeszcze czarami. Ale to właśnie dzięki niemu i jego młodemu przyjacielowi - Jonathanowi Strange'owi, Anglia stanie się na powrót krainą tajemnej sztuki. Dwaj bohaterowie posiądą niezwykłą władzę, a sam rząd poprosi ich o pomoc w walce z Napoleonem. Lecz magia ma swoją cenę...


"Bez wątpienia najwspanialsza angielska powieść fantastyczna, jaką napisano na przestrzeni ostatnich siedemdziesięciu lat – zabawna, wzruszająca, przerażająca, niesamowita, praktyczna i magiczna podróż poprzez światło i cień. Zachwycająca lektura, zarówno przez wzgląd na elegancję i precyzję w operowaniu słowami, którymi pani Clarke posługuje się równie roztropnie i niebezpiecznie jak niegdyś Wellington swoim wojskiem, jak i ze względu na rozmach opowieści, krętej i poplątanej jak uliczki starego Londynu albo mroczne angielskie lasy. Kiedy po ośmiuset stronach odkładałem »Jonathana Strange’a i pana Norrella«, żałowałem tylko jednego: że książka nie jest dwa razy grubsza… Od początku do końca, przyjemność doskonała".

Neil Gaiman, autor "Amerykańskich bogów"

[MAG, 2013]

Magia dla dorosłych.... Tak można było o tej książce usłyszeć z ust bardzo wielu ludzi. Pewnie też dlatego mój apetyt na nią wzrastał stopniowo, aż postanowiłem, że dłużej nie będę słuchał, co mówią o niej inni i sam pokuszę się o lekturę. Książkę tę czyta się błyskawicznie - to raczej zaleta. Książka jest lekka i przyjemna - zależnie od potrzeb też może być to plusem. Ale książka ta, wg mnie, nie jest magią dla dorosłych :-). Cokolwiek by mówić, podczas czytania często miałem wrażenie, że a...