Teksty i komentarze

Nie pierwsza i nie druga - i z pewnością nie ostatnia... choć u mnie taktyka jest najwyraźniej inna. Przeczytałam w bodaj trzy dni (doby raczej, bo dzień się zlewał z nocą, a noc z dniem) - delektując się niepomiernie - o czym świadczyły wypieki na twarzy (i nie przeszkadzały pogłębiające się odcienie cieni pod oczami). Taktyka długiego delektowania - zwłaszcza w odniesieniu do prozy J. Dukaja polega u mnie na cyklicznym powracaniu do jego książe...

Doskonała sztuka, wyjątkowo zgodnie uznana przez publiczność i krytykę za najlepszy tekst Yasminy Rezy, francuskiej aktorki i dramatopisarki. Wystawiana na scenach najbardziej prestiżowych teatrów, m.in. w Berliner Ensemble, na West Endzie czy Broadwayu, sztuka jest również zdobywczynią prestiżowych teatralnych nagród, w tym Tony Awards (Najlepsza Sztuka) i Laurence Olivier Award (Najlepsza Nowa Komedia). Główną przyczyną tych sukcesów jest mistr...

Pewna mogę być tylko swojego imienia, ale w stopce książki znalazłam tytuł oryginału i notkę, że tłumaczeniem zajmował się zespół redakcyjny. Sądzę, że to wystarczający powód do wniosków zawartych w recenzji.

Współczesnej dziewczyny czyli początek lat 70-tych. Dla ścisłości.

Dziwne. Opis „Boso wśród gwiazd” sugeruje fabułę osadzoną w internacie w latach 80-tych... Ale może jest sporo lania wody :)

Mnie również bardziej urzekł "Lód" i "Perfekcyjna niedoskonałość"; też mi czegoś brakuje w "Innych pieśniach", ale to nie zmienia faktu, że wszystkie wizje Dukaja bez wyjątku są niesamowite. A Hieronim Berbelek został nazwany przepięknie :)

W tej recenzji przydała by się uwaga, że książka skupia się na załodze okrętu, ich sprawach i ciężkiej pracy, męczących wachtach, ciągłego braku snu. W innych książkach Biskupskiego jest podobnie. O tym w literaturze marynistycznej nieczęsto się pisze.

Muszę się z tobą zgodzić. A jeśli chodzi o uwarunkowanie to jako przykład podam psa Pawłowa. Biedakowi dzwoniło się nad uchem w czasie posiłków aż wystarczał tylko dzwonek by pies zaczął się ślinić. To jest uwarunkowanie. Upodobania kulturalne rodziny i wychowanie już w wczesnych latach kształtuje upodobania kulturalne danej osoby tak że jedne książki lubi a innych nie. Bez obrazy, ale czy mógłbym spytać jak to było z szanownym/ą Aleutką. Czyli ...

Postanowiłam sprawdzić inne recenzje (po przeczytaniu tej o "Perfekcyjnej niedoskonałości") i jednak "Inne pieśni" pozostają moją nieperfekcyjną doskonałością twórczości Pana Jacka (choć recenzje Szanownego Użytkownika uszeregowałabym odwrotnie - mimo świetnego stylu tu mi czegoś brakuje - pewnie ogromu potęgi - stopniowo narastającej - kreacji, przepływu formy i materii zmieniającej zarówno "czytaych postaci", jak i czytelnika).

Uwielbiam książki J. Dukaja - przeintelektualizowane czy nie (w końcu to kwestia subiektywna) - wciągają mnie zawsze swoją głębią i niesamowitą kreacją rzeczywistości narracji. Mogę do nich wracać i na nowo odkrywać postaci i świat przedstawiony. Dzięki za recenzję, która plastycznością opisu sprawiła, że mam ochotę rzucić czytaną właśnie książkę w kąt (sic!) i zatopić się w Dukaju - jego wyobraźni i prozie (również mam nadzieję, że pan Jacek nie...

„Cejrowski - człowiek głęboko wierzący w Boga, doświadcza w dżungli amazońskiej rzeczy, które, jak pisze, nie mieszczą mu się w głowie…” Z zastanawiałeś się może, czemu ten głęboko wierzący człowiek zawsze wraca tu, gdzie tych niesamowitych rzeczy nie doświadcza? Ups! :-) Ale warsztat ma niezły, to fakt.

Bałam się zacząć tę książkę. Nawet ją odłożyłam już do oddania bez zaglądania do niej. Przemogłam się. Oczekiwałam czegoś w rodzaju Błogosławieństwa ziemi. Styl jest zupełnie inny. Myślałam, że będzie to coś ciężkiego, a tymczasem czytało się bardzo lekko. Mimo przygnębiającej tematyki. Jak ocenić bohatera? Denerwujący był, to fakt. Ale ja myślę, że my nie zaznaliśmy nigdy aż takiej biedy, a zatem nie mamy prawa osądzać. Sama po sobie wiem ...

Tak, myślę tak samo.

Opis nie do końca zgodny z treścią książki. Co do samej powieści to jest świetna! Stawiam ją na równi z "Ostatnim śladem" tejże autorki (którą uważałam dotychczas za najlepszą powieść Link z sześciu, które przeczytałam). Po nużącym "Domie sióstr", który mnie jednak rozczarował, bo miał tyle pozytywnych opinii, więc i moje oczekiwania były spore zakupiłam z pewnym wahaniem "Drugie dziecko". A tymczasem to jedna z lepszych książek jaką przeczyt...

Smutna i poruszająca historia życia Kelly Kelleher, a także jej śmierci a racze umierania , kiedy to całe życie staje przed oczami. Szybko się to czyta i więcej stron nie byłoby potrzebne. Jest to bardzo udana książka tej autorki i polecam ją wszystkim .

Jak nie przeoczyć słupków granicznych w dzikim, afrykańskim buszu? Jak nie zderzyć się z baobabem, nie złapać gumy na kamieniach? Naprawić silnik, gdy dzielą cię setki kilometrów od cywilizacji? Jak zapanować nad gotującą się chłodnicą? Oto tylko kilka przykładów z długiej listy powszednich problemów, którym musi stawić czoło Calagan oraz jego "towarzysze kierownicy" - mistrzowie niemożliwego! [Twój Komiks, 2001]

W czasie wojny secesyjnej są chwile zwycięstw i porażek. Zdarzają się także chwilowe zawieszenia broni. Zgodnie z zasadą: gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta, obie strony konfliktu nękane są przez Indian i bandy Meksykanów. Kradną im zaopatrzenie w broń i amunicję, ale tylko do czasu, aż Federaci i Konfederaci nie dogadają się w sprawie wspólnego rozwiązania problemu. I zgadnijcie, dlaczego misja przeniknięcia w szeregi nowego wroga spada a...

Gdy ja wypożyczałam tę książkę wraz z innymi pozycjami pani bibliotekarka polecała ją jako znakomitą pozycję, jednak po przeczytaniu czułam się rozczarowana. Jedyny moment emocji to noc ich ucieczki i gdy jeden z nich nie mógł się wydostać i utknął. Poza tym książka jest tak napisana jakby dziecko opowiadało o koloniach. Oczywiście nie można tych dwóch rzeczy porównać, jeśli była to rzeczywista historia. Choć wydaje mi się po ocenach książki, że ...

Tytułowe piętnaście setek jest nagrodą, którą otrzyma żołnierz chętny do walk dywersyjnych na terenach wroga. Oczywiście sierżant Chesterfield musiał się załapać na tak niebezpieczną, "bohaterską" misję, a wraz z nim Blutch. Do zespołu dywersantów dołączonych zostało jeszcze dwóch Meksykanów... [Twój Komiks, 2001]

Całkiem niedawno znalazłem szczegółowy opis tego przypadku w elektronicznej kopii gazety z 1845 roku! Czy zaś to ostatnie takie zdarzenie? Znalazłem wzmianki o pławieniu starych kobiet na Galicji, podczas suszy w latach 70. XIX wieku. A ostatni europejski przypadek śmierci za czary, zasądzonej przez lokalne władze gminne, miał miejsce w 1876 roku w Rosji. Zaś jeszcze w latach 30. w Grecji zasądzono grzywnę na dwie kobiety, które odganiały deszcz ...

Niewiele jest książek, które tak obrosły w mity, jak "Książę" Machiavellego. Mam wrażenie, że jest to dzieło bardzo niezrozumiane, a właściwie jego treść przeszła do języka potocznego i stała się częścią naszej kultury znacznie wypaczona. Sama książka ma formę poradnika dla władcy. Jednak nie jest to pierwszy lepszy poradnik, to zbiór obdartych z moralności rad, które mają jedną cechę i jeden cel - skuteczność. Autor bez ogródek odwołuje się w ni...

Gregor, bohater powieści, był przez współczesnych uważany zarówno za geniusza, jak i za oderwanego od rzeczywistości fantastę, a nawet szaleńca. Dokonał wielu niezwykłych wynalazków i odkryć, z których część miała zostać doceniona dopiero kilkadziesiąt lat później. Jego ulubioną rozrywką było śledzenie błyskawic oraz obserwacja jego ulubionych ptaków – gołębi. Znacznie mniejszą wagę przywiązywał natomiast do kwestii materialnych i ochrony p...

Była szara, deszczowa jesień 1946 roku. Miasta zrujnowane po alianckich nalotach. Ludzie gnieździli się w zimnych, zalanych piwnicach. Panował głód. Można było jeść mięso niewiadomego pochodzenia albo próbować coś ukraść. Kobiety, te młodsze, ładniejsze, oddawały się alianckim żołnierzom za papierosy, czekoladę i konserwy. Bo - jak twierdzili niektórzy - lepiej upaść, niż pójść na dno. Ziemniak stał się tym, dla czego warto było narażać życie. Zb...

Czy pragnienie śmierci może być początkiem nowego życia? Julie traci najbliższą rodzinę w katastrofie lotniczej. Jest młoda, piękna, zdolna i bardzo bogata. I dobrze wie, co powinna zrobić: zabić się w niebanalny sposób. Psychoterapeuta każe jej prowadzić pamiętnik, notuje więc rozmaite plany samobójcze, a przy okazji odreagowuje traumę, rozlicza się z rodzicami, własnym dzieciństwem i z najbliższym otoczeniem - przyjaciółką koniarą, niezrów...

Adolf Dolas, doktor historii sztuki, w sierpniu 1938 roku otrzymuje powołanie do odbycia zasadniczej służby wojskowej w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii. Od tego momentu zaczynają się jego nieprawdopodobne przygody, wbrew woli błąka się po świecie, zawsze jednak udaje mu się szczęśliwie wybrnąć z najbardziej dramatycznej sytuacji. „Przygody kanoniera Dolasa” to książka, na której podstawie Tadeusz Chmielewski nakręcił znany chyba każdemu ...

Czytając tę książkę zastanawiałem się, czy Heathcliff Janusz Iwanowski Pineiro nie jest bliskim krewnym barona Münchhausena – z taką dawką mitomanii nie spotkałem się jeszcze nigdy. Przygody barona czytałem jako dziecko z wielką przyjemnością, mając jednak pełną świadomość, że jest to czysta fantazja; opowieść pana Pineiry zaś to czysta grafomania podszyta narcyzmem, która jedyne, co wywołuje, to narastającą irytację. A temat jest poważny i wy...

Mówi się, że od miłości do nienawiści tylko jeden krok. Tak też stało się w przypadku Margot i Raula - niegdyś nieprzytomnie w sobie zakochanych, dziś żyjących w separacji. Raul niespodziewanie ponownie pojawia się w życiu Margot, i to w szczególnie trudnym dla niej momencie. Chętnie przyjmuje pomoc męża, może nawet znów uwierzyłaby w jego miłość, gdyby tylko Raul lepiej ukrył przygotowane do podpisu papiery rozwodowe... [Harlequin, 2001]

Och, jakże się zgadzam z tą opinią. :)

Lubię Siereckiego. Gdy miałem 15 lat, zakochałem się w jego "Ewangelinie". Niby Dziki Zachód, ale jakiś inny, trudny i okrutny. A przy tym przedstawiony bardzo sugestywnie. Zupełnie inny klimat niż u Maya. I do tego intrygująca postać Szarego Kowboja. "Bizantyjska noc" jest próbą rekonstrukcji opanowania najważniejszego i największego miasta cywilizacji śródziemnomorskiej owego czasu przez odsuniętego od władzy 10 lat wcześniej Justyniana II ...

Literatura europejska XIX w. to jedno z moich szczególnych pól zainteresowań. Wchłonęłam już dziesiątki jej owoców - lepszych, gorszych, a także prawdziwych arcydzieł. Mój gust też się zmieniał z czasem i z kolejnymi przeczytanymi książkami, choć rzadko się zdarzało, żeby jakaś książka ze szczytu mojej listy przebojów trafiła na dno, albo odwrotnie. Co do "Jane Eyre" miałam wysokie oczekiwania, zwłaszcza po przeczytaniu "Wichrowych Wzgórz", choc...