Książka: Głód

Rzecz dzieje się w Norwegii pod koniec XIX wieku, ale myliłby się ten, kto by sądził, że mamy do czynienia z książką obyczajową w modnym wtedy (Zola, Reymont) naturalistycznym stylu. Owszem, Hamsun nie szczędzi surowych, wręcz werystycznych opisów trudnego północnego życia, ale jego uwaga jest skoncentrowana na czymś zupełnie innym – na fizycznym odczuciu głodu, beznadziei i wynikających z nich konsekwencji zarówno cielesnych, jak i psychicznych. Główny bohater w chwili, gdy go poznajemy, si...

Dawno nie czytałem powieści, której główny bohater byłby postacią równie niesympatyczną i trudną do polubienia, jak ten z powieści Knuta Hamsuna „Głód”. Bezimienny bohater książki z trudem wiąże koniec z końcem. Literat-dziennikarz, który niemal ciągle cierpi na niemoc twórczą, nie ma co włożyć do ust i przymiera głodem. Mimo to pozuje na człowieka sukcesu, któremu świetnie się powodzi. Choć początkowo ostentacyjnie gardzi jakąkolwiek pomocą i unosi się honorem (a jak się oburza, gdy ludzie b...

"Było to w czasach mego głodowania i włóczęgi po Chrystianii, owym mieście, które każdego musi naznaczyć swym piętnem…"* "Głód" Hamsuna, wbrew dacie pierwszego wydania (1890), jest utworem idealnie przystającym do naszych czasów. Książka nie jest tylko studium człowieka głodnego, którego zachowania są często irracjonalne i budzące społeczny sprzeciw. Najoczywistsza to interpretacja. Czytelnik dostaje do rąk dzieło o wiecznym nienasyceniu egzystencjalnym, o ciągłym poszukiwaniu sensu, doświa...

Ja tę powieść odebrałem jakby płycej niż autor pierwszej recenzji. Autor ten widzi w powieści swoiste studium społecznego staczania się bohatera powieści. Może nawet ma rację, ale dla mnie ważniejszy był ten pierwszoplanowy rys powieści, czyli studium psychologiczne przeżyć bohatera, ale nie jego projekcji, lecz przeżywania biedy, niepowodzeń, wstydu wobec otoczenia, głodu, nadziei (przeważnie złudnych) na polepszenie losu. Ile w tym znalazłem głębi opisu, autentyzu, jakiś własnych przeżyć! Czyt...

Główny bohater – literat, którego imienia czytelnik nie poznaje – przemierza ulice, parki, cmentarze i rozmaite zaułki dziewiętnastowiecznej Christianii. Nie może znaleźć stałej pracy, zalega z czynszem. Nie je od kilku dni, ledwo trzyma się na nogach. Jego cierpienia dodatkowo potęguje wrodzona duma i wstyd.

Uwaga Hamsuna koncentruje się przede wszystkim na odczuciu głodu, braku nadziei i wynikających z nich konsekwencji zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Fascynujący monolog wewnętrzny z opisami marzeń, urojeń i obsesji doskonale obrazuje odmienny stan świadomości człowieka, którego każdy dzień sprowadza się do wegetacji na granicy życia i śmierci.

"Głód" jest jedną z najwybitniejszych powieści w dorobku laureata Nagrody Nobla Knuta Hamsuna. Ten prekursor modernistycznej powieści psychologicznej zawarł w niej wątki autobiograficzne, nawiązując do swoich niełatwych dziennikarskich początków w stolicy Norwegii. "Głód" jest zapowiedzią literatury nadchodzącego XX wieku.


[Wydawnictwo Zysk i S-ka, 2020]