Książka: Chłopaki Anansiego

Jak byście się czuli gdyby nagle w waszym życiu pojawił się zaginiony brat? Na dodatek brat, o którego istnieniu wcześniej nie mieliście pojęcia. Nie tylko wyłania się z znikąd to jeszcze rujnuje wasze dotychczasowe poukładane życie. W takie sytuacji stawiany jest główny bohater książki Neila Gagmana zwany Grubym Charliem, którego nazwisko brzmi Charles Nancy. Charlie to młody człowiek, mający stałą pracę, narzeczoną i plany na dalsze życie. Jednak nagle cała harmonia zostaje zostaje zabu...

Nie wiem czemu, ale lubię książki, w których nieudacznikom się udaje. Może dlatego, że sam po trosze jestem takim życiowym fajtłapą. Ze śladową asertywnością i wychowaniem zupełnie nieprzystającym do czasów, w których przyszło mi żyć :). Lubię też książki Gaimana, w których wyprawy ze znanego mi świata do świata podziemi, mitów, legend, bogów etc., odbywają się z niezauważalną gołym okiem płynnością, kuglarską zręcznością i niebezpieczną dla zmysłów szybkością. Ale do rzeczy... Pomysł na "Chł...

Bo z Neilem Gaimanem to jest specyficzna sprawa. W "Nigdziebądź", do której to pozycji dotychczas ograniczała się moja znajomość jego twórczości, nie byłoby nic nadzwyczajnego, gdyby nie jedno ALE. Niesamowity, jedyny w swoim rodzaju (i jeśli się nad tym zastanowić, całe szczęście :P) duet stworzony przez panów Vandemara i Croupa. Gdyby nie oni, byłaby to tylko kolejna wersja oklepanej opowieści "jak w trybie przyspieszonym przejść od zera do bohatera, odkrywając po drodze coś w rodzaju Matrixa"...

Spójrzmy na to w ten sposób. Richard Mayhew, bohater „Nigdziebądź” Gaimana, jest przeciętniakiem, a nawet nieudacznikiem z kiepską pracą, w którego życiu znienacka pojawia się dziewczyna o imieniu Drzwi i wciąga go w wir przedziwnych, przerażających przygód. Charlie Nancy, zwany od dzieciństwa Grubym Charliem, jest nieśmiałym facetem spędzającym życie w nieciekawej pracy, w którego życiu pojawia się nagle nieznany brat o imieniu Spider i zaczynają się dziać rzeczy zupełnie nieprawdopodobne. W „N...

"»Chłopaki Anansiego« potwierdzają, że Gaiman może stać się tym w fantastyce, kim dla "czarnego kryminału" jest Chandler. Jego książki - z ostatnią na czele - to tyleż błyskotliwe, ile bezlitosne opowieści o współczesnym społeczeństwie".
Mariusz Czubaj, "Polityka"

"»Chłopaki Anansiego« to wzorcowy przykład tego, jak może wyglądać współczesna fantastyka dla inteligentnych czytelników. Mamy tu dobry wątek psychologiczno-obyczajowy, wartką sensacyjną akcję, sporo ciepłego humoru, wątek fantastyczny, poruszający wyobraźnię nie gorzej od klasycznych opowieści o elfach i krasnoludach, a nawet całkiem mądry morał sprowadzający się do: "ty też możesz obudzić w sobie Anansiego". Dzięki wszystkim tym zaletom Gaiman zdobył zaszczyt, który pisarzowi fantastycznemu trudniej uzyskać od Hugo i Nebuli razem wziętych - pozycję numer jeden na liście bestsellerów »New York Timesa«...".
Wojciech Orliński, "Gazeta Wyborcza"

"Neil Gaiman? Przez tego faceta spóźniłem się dzisiaj do pracy!"
Kuba Frołow, "Magazyn Literacki KSIĄŻKI"

"To najzabawniejsza i najlepiej napisana powieść Gaimana. Majstersztyk grozy, komizmu i celnych obserwacji obyczajowych".
Robert Ziębiński, "Newsweek"

[Wydawnictwo MAG, 2006]

Bardzo długo usiłowałam dorwać tę książkę. Dokładniej mówiąc: dorwać w formacie i wadze nieprzypominających płyty chodnikowej. W końcu udało mi się znaleźć wydanie z 2006 roku (Wydawnictwo Mag), małe i eleganckie, czyli zajmujące niewiele miejsca. Co do zawartości – Gaiman potrafi tak napisać powieść, że zastanawiam się, czy to przypadkiem nie jest historia oparta na prawdziwych zdarzeniach. Czyta się szybko, lekko i przyjemnie. „Chłopaki Anansiego” mają w sobie magię i humor. Czytając, czase...

To dziwne, bo wszystko OK, fabuła zgrabna, postacie, niektóre sceny wręcz hipnotyczne, a jednak... odkładając książkę, nie odczułam tej słynnej katharsis... uspokojenia... miałam tylko wrażenie, że zapoznałam się z modnym autorem, no i cacy, ale, ale... to nie to, to nie to... Książka przypomina mi barwny, bardzo starannie narysowany komiks, rozmówki są cool, postacie dowcipne, i nawet dużo mądrości się tu kryje, na przykład ten wątek o opowieściach, o tym, że każdy z nas jest nicią - a takż...

Świat jest bardzo mały. Nie trzeba żyć na nim zbyt długo, by się o tym przekonać. Istnieje teoria, że na całym świecie żyje zaledwie pięćset prawdziwych osób (coś w rodzaju obsady; reszta ludzi na świecie, sugeruje teoria, to jedynie statyści), a co więcej, wszyscy ci ludzie się znają. I rzeczywiście to prawda, przynajmniej w pewnym sensie. W istocie świat tworzą tysiące tysięcy grup liczących po pięćset osób, które przez całe życie wpadają na siebie, próbują się unikać i nagle spotykają się zup...