Książka: Wybór Zofii

Książkę „Wybór Zofii” bardzo trudno mi ocenić. Z jednej strony to bardzo piękna historia. Słuchanie audiobooka pochłonęło mnie bez reszty, emocjonalnie rozbiło. Książka napisana jest przepięknym językiem. Narracja (zastosowano tutaj formę pamiętnika – wspomnień z przeszłości) bardzo mi się podobała. Stingo – narrator , autor wspomnień opowiada o tragicznych losach jego przyjaciół Zofii – emigrantki polskiego pochodzenia, byłej więźniarki obozu w Oświęcimiu i jej partnera – Natana – chorego psych...

William Styron to pisarz, który od dnia debiutu stale burzy moralny i intelektualny spokój czytelników na całym świecie. Oto najciekawsze fragmenty artykułów, które ukazały się w polskiej prasie po opublikowaniu przez niego „Wyboru Zofii”:


Ewa Boniecka: "Wśród Polaków – i nie tylko – zdumienie wywołuje fakt, że tak świetny pisarz pozwolił sobie na takie lekceważenie historycznej prawdy (...). Jest to – odnośnie warstwy polskiej – przedziwna mieszanina kłamstw i prawdy, realiów i wymysłów, bardzo szkodliwa i myląca, moralnie dla mnie odrażająca i szkalująca Polskę, niezależnie, czy są to ze strony Styrona świadome intencje, czy też – jak sugerują moi znajomi Amerykanie – tzw. »licencia poetica«. Tym bardziej to boli, że „Wybór Zofii” jest świetnie napisaną książką, pełną zauroczenia osobą bohaterki i jej tragicznymi losami".

Michał Sprusiński: "Porzucając rodzinne rubieże, które penetrował od chwili debiutu, pozostaje Styron wierny swoim tematom głównym. Obcość nieprzeciętnych jednostek w zadającym ból świecie. Walka dobra i zła – wielki temat wszystkich pisarzy amerykańskiego Południa. Zatracenie się neurotycznych samotników...".

Henryk Weber: "„Wybór Zofii” jest powieścią o wyjątkowym, niemal szekspirowskim nasileniu tragicznym (...), kontynuacją poprzednich motywów fabularnych i obyczajowych występujących w dawniejszych książkach Styrona, w których zawsze dominowały choroby psychiczne, kompleksy i dewiacje seksualne, alkoholizm, tendencje samobójcze. Styron jest pisarzem patologii psychicznej...".

Wacław Sadkowski: "Jeśli kogoś urazić mogą niektóre motywy polskie powieści Styrona, ów ktoś zrozumieć powinien, że pisarz ten nie ma żadnego powodu traktować Polski i Polaków lepiej niż traktuje swoją ojczyznę i swoich rodaków. Cała twórczość Styrona jest w istocie wielkim oskarżeniem Ameryki i Amerykanów, oskarżeniem tak namiętnym, iż chwilami wręcz zaślepionym...".

Jan Józef Lipski: "Sumarycznie rzecz biorąc możemy być Styronowi tylko wdzięczni za ten fragmentaryczny obraz spraw polskich i jego ogólną tendencję...".

[Niezależna Oficyna Wydawnicza, 1991]