Książka: Zamek

Był wieczór, kiedy Ktoś przybył do nieznanej mu dotąd wioski. Jak można czuć się w miejscu, w którym człowiek nie posiada własnych korzeni? Zapewne tak, jak ów Ktoś. Wioska, której brudy zakryte były białym śniegiem, powoli odkrywała swe oblicze. "Pozorna pustka" górowała nad wioską, której macki dotykały wszystkich jej obywateli. Ludzie obezwładnieni przez owe macki niechętnie odnosili się do przybysza, K. Jaka jest rola pomocników K.? Stwarzają oni nastrój osaczenia, zacieśniającej się pr...

"Ostatnia powieść Franza Kafki opowiada o losach przybysza (znamy tylko pierwszą literę jego miana: K.), który zjawia się we wsi leżącej u stóp góry zamkowej. Jakie są jego intencje, możemy się jedynie domyślać.

Bohater Kafki podaje się za geometrę i choć wszystko wskazuje na to, że nigdy w tym zawodzie nie pracował, powinniśmy potraktować jego deklarację poważnie. Być może celem K. jest zlikwidowanie lub chociaż przemieszczenie obowiązujących granic - tych, które oddzielają od siebie terytoria, a także tych, które nosimy w sobie.

Sprawiedliwość, uznawaną przez Kafkę za warunek wolności, osiągniemy bowiem nie wtedy, gdy przekroczymy granicę, ale wtedy, gdy uda nam się ją znieść".

Grzegorz Jankowicz


[Wydawnictwo Lokator, 2018]

Przyznaję na wstępie, że nie jest to książka dla każdego. Jeśli ktoś czytał "Proces", wie mniej więcej, czego się spodziewać, tyle że w przypadku "Zamku" należy pomnożyć doznania kilkakrotnie. Głównym bohaterem jest ponownie Pan "K", który tym razem zostaje wcielony w postać geometry i przyjeżdża, by objąć posadę w nowym miejscu. Największym przeciwnikiem będzie ogromnie rozrośnięta biurokracja. Na tym właściwie kończy się rys fabuły, a zaczyna surrealistyczna wizja Kafki. Wszystko jest z po...

"Zamek", "Proces", opowiadania Franza Kafki to filozoficzne uniesienia i "demony" ,które ujawniły się dopiero po śmierci autora. "Zamek" jest powieścią-parabolą - można w niej odnależć wiele sensów, dosłownych i przenośnych. Mrok, absurd, chłód - to moja recenzja. Jeżeli komuś odpowiada taki klimat książki, to polecam. A co do muzyki, która powinna dopełniać akt czytania, to raczej muzyka Lutosławskiego, Gerarda Girseya, Kilara lub klasyczny jazz.

Nie do końca mogę się zgodzić z opinią poprzednika. Jakoś przeczytałam i żyję, a może tylko mi się tak wydaje i już od trzech dni leżę martwa z książką Kafki w dłoni:). Książka nie jest łatwa w odbiorze, ale dla każdego coś miłego. Mnie się osobiście bardzo podobała i swym klimatem przypomina mi np. film "Dark City". Cudowne surrealistyczne, ponure opisy. Na długie jesienne noce wręcz wymarzona lektura. Człowiek zanurza się w lekkim sennym koszmarze, z którego budzi się z radością, stwierdzając,...