Komentarze użytkownika eleonora77

Niestety ale "Włoskie sekrety" nawet na wakacjach w upalnym słońcu pod palmą okazały się dla mnie zbyt banalne. Ot taki tam trochę lepszy Harlequin z rodzinną tajemnicą. Do tego milionowe spadki po kochanej cioci, piękny Rafael opisywany tak, że to nie kolana mi miękły ale mózg się rozmiękczał jęcząc błagalnie - oszczędź tej papki no i do tego jakieś niesamowite, raptowne szaleństwa w kuchni osoby wychowanej na paczkowanej żywności USA. Literacka...

Wysyłam pw :) Pozdrawiam

No to mnie rozbawiłaś bardzo :) Generalnie to nawet dokładnie nie wczytałam się w Twoją wypowiedź. Powód - przydługa, przynudna i naszpikowana cytatami - a tego wprost nie trawię. Takie wyrywanie pojedynczych zdań z kontekstu czyjejś wypowiedzi i wybiórcze komentowanie jest totalnie nie na miejscu. Gdybyś ogarnęła całość swoim "niematołkowatym" umysłem zauważyłabyś, że ja nie porównywałam "MiM" do "Quo Vadis" czy "Dulskiej" ale odniosłam się...

Rzeczywiście to chyba pierwsza książka Deavera, która mnie absolutnie nie "wciągnęła". Rozpaczliwie wręcz łaknęłam akcji no i cały czas brakowało mi tych szczegółów i szczególików dotyczących dowodów z miejsca zbrodni jakie rozkładali na czynniki pierwsze bohaterowie innych książek tego autora z cyklu Lincoln Rhyme, czyli właśnie kryminalistyk Lincoln i jego partnerka Amelia. Gdyby autor zaserwował czytelnikowi zamiast solidnej porcji kryminal...

I ja niestety muszę dołączyć do tej "mniejszości", której "MiM" się nie podobała. Powiedziałabym wręcz - głęboko rozczarowała. Spodziewałam się fajerwerków a tu ... szału nie ma, jest dłużyzna z latającymi wieprzkami, nagimi czarownicami na miotłach i gawronami - szoferami. Jak dla mnie gniot, bo tego typu literatury nie trawię. Ktoś wcześniej pisał, że stawianie tej powieści na jednej półce z "Chłopami" szkodzi jej bardzo. No chyba na odwrót ...

Podbijam

Przestudiowałam cały wątek i z całym szacunkiem dla "niechcących" orderów, ja chcę swoją tarczkę :) Nie udzielam się tak bardzo w BiblioNETce ale jest ona dla mnie wprost nieoceniona - te wszystkie recenzje, polecenia książek - to źródło nieustającej radości dla mnie, która kocha czytać. Też mam nie najlepszy okres finansowy, ale uważam, że akurat BibliNETka na wsparcie zasługuje.

Abstrahując od wieku czytelników "Domu nad rozlewiskiem" i tego czy rozterki Gosi były (są) prawdziwe muszę się niestety podpisać pod wszystkimi głosami na nie. Recenzja, do której dopisano te wszystkie komentarze mogłaby z powodzeniem być moją- dziękuję zatem recenzentce za jej napisanie. Czyż bowiem ktoś widział kiedyś takie chodzące ideały (Gosia, Basia)? Córka wybacza matce wszystko ciurkiem jak leci, matka akceptuje córkę bez najmniejszych...