Dodany: 06.04.2009
|
Autor: giera
W tle i cieniu sztuk zmysłowych istnieje sztuka języka, gdzie wszystkie symbole i pojęcia oddają się aktywnej grze przemian. Poezja Tadeusza Pióry pozwala nam wkroczyć w tę przestrzeń z pełną świadomością, a jednocześnie z pożądanym zawrotem głowy. Nadzieja w zmienności form, jeśli za towarzysza mamy również sztukę wyobraźni. Dzięki temu możemy znaleźć się w kraju, gdzie biją inne monety, a banknoty posiadają znaki wodne, których nie da się podrobić. In Fancy We Trust. To na rewersie. A co pokazuje awers? Czytaj wersy – tak powstaje kapitał, o który w rzeczy samej – oraz poza nią – chodzi.
Cezary Domarus
Tadeusz Pióro urodził w 1960 roku w Warszawie. Z wykształcenia jest anglistą, pracuje wykładając literaturę amerykańską na Uniwersytecie Warszawskim. Ogłosił drukiem sześć tomów poezji: "Okęcie" (1993), "Wiersze okolicznościowe" (1997), "Syntetyczność" (1998), "Wola i ochota" (2000), "Pieśni miłosne" (2004) oraz, razem z Kubą Koziołem i Andrzejem Sosnowskim, "Dom bez kantów" (1992). Zajmuje się również tłumaczeniem poezji i prozy, krytyką literacką oraz kulinariami. Współtłumaczył m.in. antologię "Altered State: The New Polish Poetry", wybór wierszy Tadeusza Borowskiego oraz wybór wierszy Roda Menghama, "Rokowania i potyczki". Wiele jego przekładów ukazało się w „Literaturze na Świecie” (John Ashbery, Paul de Man, Ronald Firbank, David Gascoyne, Harry Mathews, Ezra Pound, Ishmael Reed, Edmund White). Wybór jego wierszy opublikowała angielska oficyna Equipage. Wybór felietonów kulinarnych, ogłaszanych na łamach "Przekroju" w latach 2000-2005, zatytułowany "44 przyjemności," ukazał się w 2006.
[WBPiCAK, 2008]