Książka: Elegancja jeża

Literatura francuska… Nie sposób jej opisać jednym zdaniem, ba, nawet jednej strony byłoby za mało, bo to przecież „Wielki Testament” i „Mały Książę”, „Gargantua i Pantagruel” i „Pani Bovary”, „Nędznicy” i „Cząstki elementarne”, „W poszukiwaniu straconego czasu” i „Colas Breugnon”, „Oskar i pani Róża” i „Germinal”, poezja Baudelaire'a, „Kobieta trzydziestoletnia”, „Tajemnicza wyspa”… Ale bez względu na to, czy lubimy ją całą, czy tylko pojedyncze dzieła, czy czytamy w przekładach, czy w oryginal...

Muriel Barbery urodziła się w 1969 roku w Casablance. Skończyła filozofię, którą potem wykładała na Université de Bourgogne w Dijon. Porzuciła jednak karierę naukową i na dwa lata przeniosła się do Japonii. Pierwsze pisarskie próby podejmowała już w dzieciństwie, nie myślała jednak wówczas o tym, by zająć się pisaniem na poważnie. Udział w konkursie literackim, do którego namówił ją mąż, Stéphane, stał się punktem zwrotnym. Jej nowelka wygrała.

Powieść "Elegancja jeża" to druga w dorobku Muriel Barbery. Wydana we Francji w 2006 roku, do 2009 sprzedała się tam w ponad milionowym nakładzie. Przez 30 kolejnych tygodni utrzymywała się w czołówce bestsellerów, została przetłumaczona na 39 języków, a we Francji liczba dodruków powieści sięgnęła 50! Powieść została uhonorowana Prix des libraires (2007), a w 2009 roku zrealizowano na jej podstawie film zatytułowany "Jeż".


"Wiecie, co to znaczy wbrew sobie?

Psychoanalitycy mówią, że to owoc podstępnych manewrów podświadomości. Cóż za bezsensowna teoria! »Wbrew sobie« to najwyraźniejsza oznaka siły naszej świadomej woli, która w chwili, gdy emocja się jej przeciwstawia, używa wszelkich chwytów, by postawić na swoim.

- Wygląda na to, że pragnę zostać zdemaskowana - powiedziałam Lwu, gdy wrócił do swojej siedziby i - jestem gotowa przysiąc - spiskował ze wszechświatem, by spełnić moje życzenie.
Wszystkie szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób - to początek »Anny Kareniny«, której, jak każda porządna dozorczyni, nie powinnam czytać, podobnie jak nie jest możliwe, bym zadrżała przy drugiej części tego zdania, bo nie mam prawa wiedzieć, że pochodzi od Tołstoja. Ponieważ jeśli nawet prości ludzie są wrażliwi na wielką literaturę, nie znając jej, nie mogą pretendować do wyżyn, na których ludzie wykształceni ją stawiają.

Dzień spędzam na próbach przekonania samej siebie, że denerwuję się bez powodu, bo pan Jakiśtam, który dysponuje portfelem wystarczająco zasobnym, by kupić apartament na czwartym piętrze, ma inne zmartwienia niż parkinsonowskie drżenie zapóźnionej umysłowo dozorczyni".


[Wydawnictwo Sonia Draga, 2016]