Książka: Dobre kobiety z Chin: Głosy z ukrycia

Książka Xue Xinran nie spełnia żadnej z obietnic, jakimi autorka, wydawca i recenzenci kuszą na okładce. Nie jest "wyrazem buntu", nie udowadnia, że w Chinach nie ma równości między mężczyznami a kobietami[1]. Trudno się w niej doszukać analizy wpływów kultury i historii na współczesne Chinki. "Dobre kobiety z Chin" to prawie trzysta stron emocjonalnego szantażu, próba zmuszenia cię nie do myślenia, lecz do przyłączenia się do babskiego kręgu bezsilności, łez, rozpaczy nad losem. I ty jesteś kob...

Inspiracją do napisania "Dobrych kobiet z Chin" była dla Xue Xinran wypowiedź cudzoziemca, który zapytany, co wie na temat sytuacji kobiet w społeczeństwie chińskim, stwierdził, że panuje w nim równość. Autorka postanowiła pokazać, że Chiny to nie tylko herbata, jedwab i „rewolucja kulturalna”. A poza znanymi faktami ze społecznego i politycznego życia tego kraju istnieją jeszcze sprawy nieopisane i nieznane, dotyczące życia rodzinnego i seksualnego.

Książka Xinran jest wynikiem jej długoletniego doświadczenia reporterskiego oraz rozmów, które przeprowadziła z setkami kobiet. Autorka uważnie śledzi zmiany, jakie dokonały się w sytuacji Chinek na przestrzeni dziejów. Zestawia losy matek, córek i wnuczek. W przejmujący sposób kreśli sylwetkę samobójczyni pojmującej miłość jako „obrazę moralności”, dziewczyny molestowanej przez ojca oraz tragedię młodych kobiet gwałconych przez hunwejbinów w ramach „szkolenia”. W te wszystkie historie wplata osobisty wątek, opisując własne doświadczenia z pracy w rozgłośni państwowej.

[Wydawnictwo W.A.B., 2008]

Pewnego dnia kuliłam się w kącie klasy, płacząc, po tym jak "czerwone dzieciaki" znowu mnie pobiły. Myślałam, że jestem sama, i wystraszyłam się, kiedy jeden z nauczycieli stanął za mną i poklepał mnie po ramieniu. W słabym świetle lamp załzawionymi oczyma nie widziałam dobrze wyrazu jego twarzy, ale dostrzegłam, że gestem przywołuje mnie, żebym za nim poszła. Ufałam mu, bo wiedziałam, że poza szkołą pomaga różnym biednym ludziom. Zaprowadził mnie do chaty na skraju szkolnego dziedzińca, gdzie p...