Książka: Wyznania

"Oto ludzie wędrują, aby podziwiać szczyty gór, spiętrzone fale morza, szeroko rozlane rzeki, Ocean otaczający ziemię, obroty gwiazd. A siebie samych omijają, siebie nie podziwiają." To zdanie z X księgi "Wyznań" mogłoby służyć za motto. "Confessiones" to jednak nie tylko "wyznania", ale i "pochwała" - tak przedstawia to słowo Zygmunt Kubiak - tłumacz całego dzieła. Mamy tu zatem opis życiowych i duchowych perypetii Augustyna - niemal od chwili narodzin, poprzez niemowlęctwo (Augustyn mówi tu...

Kiedy w tej słynnej książce, jednej z najsłynniejszych, jakie przechowuje nasza cywilizacja, w rozważaniach o tajemniczej naturze czasu czytamy (XI 20), iż istnieją trzy jego dziedziny, "obecność rzeczy minionych, obecność rzeczy teraźniejszych, obecność rzeczy przyszłych", może nam zaświtać myśl o tym, że w strefie, do której należą "Wyznania", owe trzy dziedziny są w szczególny sposób zjednoczone. Strefą tą jest trwała, nieprzemijająca dziedzina literatury prawdziwie klasycznej. Właściwa nam tradycja kultury polega na tym, że istnieje pewna liczba dzieł, które stale nam towarzyszą i są dla nas zawsze obecne, jakiekolwiek by ogromne fale czasu z przyszłości przetoczyły się - poprzez teraźniejszość - ku przyszłości i w nią zapadły.

ze wstępu Zygmunta Kubiaka

[Znak, Kraków 2009]