Dodany: 18.02.2007
|
Autor: tomcio
Raymund FitzSimons interesuje się od dawna dziejami życia kulturalnego Anglii w wieku XIX, a zwłaszcza teatrem tej epoki. NApisana przez niego biografia Edmunda Keana, książka niezwykle barwna, posiada wiele zalet: oprócz przedstawienia historii życia bohatera, samej w sobie malowniczej, dramatycznej i niekonwencjonalnej, pełnej wzlotów i upadków, nędzy i bogactwa, wielkoduszności i podłości, najwyższych osiągnięć artystycznych, a potem pustki i bezwładu, maluje też obraz panujących wówczas obyczajów teatralnych. Pokazuje więc, z jednej strony, hegemonię gwiazdora w zespole (wpływ na wybór sztuk wyłącznie ze względu na odpowiednie dla niego role, odsuwanie aktorów wyróżniających się talentem, zupełne nieliczenie się z resztą trupy czy planami dyrekcji), a z drugiej - całkowite uzależnienie tegoż gwiazdora od widzimisię wszechwładnej publiczności, która może swym zachowaniem uniemożliwić mu występy, a w konsekwencji doprowadzić nawet do psychicznej ruiny.
Znajdziemy w książce wiele interesujących przekazów historycznych, a także liczne portrety ówczesnych osobistości ze świata literatury i teatru, m.in. lorda Byrona, Thomasa Moore'a, aktorów Johna Philipa Kemble'a i Williama Macready'ego, a także innych osób z kręgu Keana, nie znanych szerzej, ale ważnych dla historii angielskiego teatru.
[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1981]