Książka: Bezpowrotnie utracona leworęczność

Oto przykład prozy niewiele wnoszącej do twórczości Jerzego Pilcha. Zdecydowanie prywatna opowieść o... niczym. Za to opowieść przyjemna w czytaniu. Sunie gładko, bez wstrząsów przed oczami, nawet zaspanego czytelnika. Idealna do wanny. "Bezpowrotnie utracona leworęczność" to 30 rozdziałów, na niespełna 240 stronach, drukowanych z rozmachem (gigantycznymi marginesami i niemałą czcionką). Jest więc to książka oszczędna w słowach, lecz warta zainteresowania. Szczególnie dotyczy to zainteresowan...

„Którą ręką napisał Pilch »Bezpowrotnie utraconą leworęczność«? Pewnie »prawą« – z niej jest cała pisarska technika, biegłość wyrobionego stylu, »race humoru« itp., czyli, mówiąc ogólnie, cechy, którymi książka wdzięczy się do czytelnika. Do ręki lewej należy to wszystko, co psuje grę, zatrzymuje akcję, obnaża chwyty. Lewa ręka nie pisze sama, ona jedynie prawą powstrzymuje, robi jej kleksy na papierze, sprawia, że spoza tej miłej gry z czytelnikiem, którą uprawia każdy, kto zapełnia dolną połówkę ostatniej strony gazety, przeziera jakaś niepokojąca pustka, niemoc, nostalgia, ssąca potrzeba mniej doraźnych ładów i sensów, wreszcie – pytanie o własne »ja«”.

Jerzy Jarzębski

[Wydawnictwo Literackie, 2015]