Książka: Dziennik 1946-1949; 1966-1971

Max Frisch nie należy do autorów, z których twórczością większość polskich czytelników jest za pan brat: do znajomości jego najsłynniejszych powieści, „Homo Faber” i „Powiedzmy, Gantenbein”, przyznaje się ledwie od kilkudziesięciorga do kilkuset użytkowników czołowych portali czytelniczych, a są to przecież ludzie z założenia czytający więcej niż ogół społeczeństwa. Winien może tu być ogólnie niski stopień popularności w Polsce literatury niemieckojęzycznej (w tym – szwajcarskiej), i to, że Fris...

"To wielka literatura, a także świadectwo europejskiej historii".
Peter von Matt, Prezes Fundacji Maxa Frischa


Lata, w czasie których powstawały zapiski do "Dziennika", autor w dużej mierze spędził na podróżowaniu - po europejskich, w tym polskich, miastach, po Stanach Zjednoczonych. Relacje z miejsc i zdarzeń sprawiają, że książka jest historycznym świadectwem - m.in. podnoszenia się Europy z gruzów po niedawno zakończonej wojnie. Anegdoty, aforystyczne dialogi, listy, wątki autobiograficzne przeplatają się z literacką fikcją - szkicami utworów, z których wiele zostało później wydanych. Duża dawka autotematyzmu, rozważania o sztuce i literaturze, wzmianki o innych pisarzach i dziełach, umożliwiają choć w części poznanie umysłu wielkiego twórcy, jakim był Max Frisch.

[W.A.B., 2015]