Książka: Eleonora i Park

Eleonora… nie sposób jej nie zauważyć: rude włosy, dziwne ciuchy. Czyta mu przez ramię. Uważa Romea i Julię za bogate dzieciaki, które dostawały wszystko, co chciały. Najbardziej nie lubi weekendów, bo spędza je bez niego.

Park… Dobrze mu w czerni. Denerwuje się, gdy musi prowadzić samochód w obecności taty. Uwielbia imię Eleonory i nie skróciłby go ani o sylabę. Wie, która piosenka jej się spodoba, zanim ona zacznie jej słuchać. Śmieje się z jej dowcipów, zanim ona dotrze do puenty.

Oto tocząca się w ciągu jednego roku szkolnego opowieść o dwojgu szesnastolatkach urodzonych pod nieszczęśliwą gwiazdą - dość mądrych, by zdawać sobie sprawę, że pierwszej miłości prawie nigdy nie udaje się przetrwać, ale na tyle odważnych i zdesperowanych, by dać jej szansę.


[Wydawnictwo Otwarte, 2015]

- Nie lubię cię, Park - powtórzyła. - Ja... - przerwała. - Nie, nie mogę. - Dlaczego nie? - Wstydzę się. - Na razie tylko ja mam powody do wstydu. - Boję się, że powiem za dużo - przyznała się. - Nie jesteś w stanie. - Boję się, że powiem ci prawdę. - Eleonoro... - Park. - Nie lubisz mnie... zachęcał ją, przyciskając telefon do dolnych żeber. - Nie lubię cię, Park - zaczęła i przez chwilę brzmiała, jakby właśnie to chciała powiedzieć. - Ja... - Jej głos prawie zanikł. - Myślę, że dzięk...