Książka: Czarne

Upalne lato 1935 roku. Kuracjuszka w nadmorskim sanatorium dla nerwowo chorych wspomina dzieciństwo i wczesną młodość, tęskniąc za miejscem, gdzie wraz z rodziną spędzała każde wakacje. Biały domek na tle lasu, wiejska droga, dziecięce zabawy z braćmi, dorastanie - oto Czarne. Bezimienna narratorka powieści żyje wspomnieniami, zawieszona między przeszłością i przyszłością (uosabianymi przez jej braci), tęskni za Czarnem i za tajemniczą Jadwigą Rathe. Aktorką, obiektem westchnień ojca bohate...

"Czy można nie być człowiekiem i nie zdawać sobie z tego sprawy?" – pyta główna bohaterka "Czarnego", nowej powieści Anny Kańtoch, zastanawiając się nad "obcymi" zakrzywiającymi rzeczywistość w sennej, letniskowej wiosce. Tak naprawdę historia koncentruje się jednak na niej samej i poszukiwaniu przez nią własnej tożsamości. Oba te wątki splatają się ze sobą, podobnie jak przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, a zadanie rozwiązania wszystkich przewijających się w tekście zagadek spada na barki ...

Czarne to letnisko, gdzie spędza wakacje rodzina bohaterki książki. Opowieść, w którą wplatają się dramatyczne losy pięknej aktorki Jadwigi Rathe – muzy ojca narratorki, rozgrywa się w letnie miesiące lat: 1893, 1914 i 1935. Warszawskie kawiarnie, spotkania w Towarzystwie Spirytystycznym, leniwa atmosfera podwieczorków w starym dworku i budzący się erotyzm nastolatki tworzą niepowtarzalny klimat powieści.

Czytelnik powoli odkrywa, czym są tak naprawdę wspomnienia narratorki i jaką tajemnicę skrywa rok 1863, rok Powstania.


Anna Kańtoch - pisarka i publicystka, absolwentka orientalistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, ze specjalnością arabistyka. Dotychczas opublikowała "Miasto w zieleni i błękicie" (2004), "13 Anioł" (2007) oraz "Przedksiężycowi t.1" (2009). Wielokrotna laureatka Nagrody im. Janusza A. Zajdla. Mieszka i pracuje na Śląsku.

[Powergraph, 2012]

Chciałabym znowu być młoda i niewinna, leżeć na kocu w ogrodzie i mieć poczucie, że wszystko jest jeszcze przede mną. Tęsknię za dzieckiem, którym byłam. Dziewczynką o gładkiej skórze, nieświadomą tego, jak bardzo różni się od innych. Nocami, gdy nie mogę zasnąć, przywołuję zapamiętane z Czarnego obrazy. Zapach trawy w letnim słońcu, bzyczenie pszczół krążących nad kubkiem z sokiem malinowym. Było wtedy tak jasno i tak dobrze, a życie rozciągało się przede mną jak nieustające wakacje. (...) ...