Książka: Pożeglować do Sarancjum

„Sarantyńska mozaika” składa się z dwóch części: „Pożeglować do Sarancjum” i „Władca cesarzy”. W książkach owych akcja rozgrywa się w świecie, w którym Guy Gavriel Kay umieszcza również inne swoje utwory („Ostatnie promienie słońca”, „Pieśń dla Arbonne”, „Lwy Al-Rassanu”); przypomina on nasz własny, a konkretnie Cesarstwo Rzymskie już po upadku zachodniej jego części w czasie rozkwitu wschodniej. Pierwszy tom rozpoczyna się od śmierci cesarza, który nie pozostawia następcy, oraz niezwykle krótki...

Jest to opowieść o rzemieślniku-artyście imieniem Crispus, który wyrusza w daleką podróż, wezwany przez cesarza do Sarancjum, stolicy imperium. Na miejscu jego zadaniem będzie wykonanie mozaiki na kopule świeżo odbudowanego sanktuarium ku czci Dżada. Autor jednak okazał się rzemieślnikiem - niezłym, ale nie artystą. Do tego produkuje z surowców wtórnych. W powieści dzieje się dużo, lektura wciąga, autor bawi się z czytelnikiem oferując niespodziewane zwroty akcji, potrafi stopniować napięcie,...

Zachęcona świetnymi recenzjami sięgnęłam po książkę "Pożeglować do Sarancjum". Mój zapał ostygł w połowie książki i tylko resztkami sił dobrnęłam do końca. Fabuła początkowo wydaje się ciekawa. Kay Guy Gavriel przedstawia czytelnikowi tajemniczy, starożytny świat, wciąga w cesarskie intrygi, bohaterzy mają mnóstwo problemów i zakrętów w życiorysie. Główną osią fabuły jest wyzwanie, przed jakim staje Caius Crispus, mistrz układania mozaik. Jego wielki kunszt artystyczny został doceniony przez sam...

Gdy zobaczyłem swego czasu w księgarni "Pożeglować do Sarancjum" z kiczowatą, błękitną okładką przedstawiającą jakieś pseudowschodnie kopuły i coś na kształt unoszącego się nad nimi dżina (swoją drogą, okładki książek fantasy to temat na solidną pracę naukową z pogranicza estetyki i psychologii), pierwszą myślą było, że to strata czasu. Po chwili przypomniałem sobie jednak, jakie dzikie harce wyobraźni grafika znalazły się np. na okładkach powieści Moressy'ego czy Watt-Evansa i stwierdziłem że ...

W pełnym intryg, niebezpieczeństw oraz zagrożonym wojną kraju Valerius II z Sarancjum i jego cesarzowa zmagają się z pogańskimi Bassanidami ze wschodu, barbarzyńskimi plemionami z zachodu i północy oraz spiskami na własnym, lśniącym od klejnotów dworze. Ambitny cesarz pragnie rozszerzyć swe imperium, odzyskując utracone ziemie na zachodzie; zamierza też wybudować najwspanialsze sanktuarium, jakie znał świat - pomnik swych rządów i chwały jedynego boga - chociaż jego żołnierze woleliby raczej otrzymać żołd. Tymczasem w mrocznych lasach ledwie opanowanych przygranicznych prowincji, patrolowanych przez tych samych krnąbrnych żołnierzy, wciąż odprawia się okrutne pogańskie rytuały.

Kajusz Kryspus, znany jako Kryspin, mistrz układania mozaik z zachodu, odbywa długą, niebezpieczną podróż przez omiatane wiatrem pustkowia do potężnych murów Sarancjum, miasta nad miastami. On sam już nie wie, gdzie czyha większe niebezpieczeństwo. Pod przybranym imieniem, jako że wyruszył w drogę zamiast wzywanego przez cesarza starszego partnera, przenosi tajną wiadomość. Mniejsze przewinienia były karane śmiercią. A pewnego ponurego poranka Kryspin staje oko w oko z pogańskimi rytuałami...

[Zysk i S-ka, 2002]