Książka: Twarz pokerzysty

„Twarz pokerzysty” ukazała się na początku lat 70., ale trudno mi, patrząc z punktu widzenia czytelniczki poznającej ją po przeszło pięćdziesięciu latach - choćbym miała narazić się na zarzut nadinterpretacji - nie połączyć wydarzeń z okresu jej powstania - lat 60. z rokiem 1945, w którym rozgrywa się akcja, nie czując jednocześnie na twarzy podmuchów wiatru historii wiejącego w 2023 roku. Kiedy Józef Hen zakończył pracę nad książką, był grudzień 1968, a wiatr, o którym już w latach 50. pisał Ko...

Trzy poprzednie wydania "Twarzy pokerzysty" rozeszły się błyskawicznie i próżno by dziś szukać tej książki nawet na polskich targach. Trudno się temu dziwić, stanowi bowiem wyjątkowo udane połączenie powieści par excellence sensacyjno-kryminalnej i psychologiczno-obyczajowej.

Akcja jej rozgrywa się tuż po wojnie. Mówi więc o czasach wielkiego chaosu, wielkich niewiadomych, o czasach, gdy moralnych kodeksów było tyle, ile ludzi.

Na tym tle, w scenerii niewielkiej nadbałtyckiej miejscowości (domyślamy się w niej Sopotu) dwóch głównych bohaterów powieści stara się znaleźć odpowiedź na pytanie, które w dalszej perspektywie jest pytaniem o sens kilku lat walki z okupantem. Śledztwo przez nich prowadzone może przyczynić się do upadku człowieka, któremu w najcięższych latach ślepo ufali, i który wydawał im się ideałem. Jego upadek i dla nich może być klęską ostateczną.


[Wydawnictwo Iskry, 1990]