Książka: Jak pisać: Pamiętnik rzemieślnika

Steven King w "Jak pisać" bardzo konkretnie radzi, jak zacząć swoją przygodę z pisaniem. Od początku zaciekawia życiorysem, nie zagłębiając się w szczegóły, zręcznie wplatając opowieści o swych pisarskich początkach. Już we wstępie podkreśla, iż nie będzie to książka obciążająca czytelnika wnikliwymi wywodami i uwagami dotyczącymi pisarstwa. Patrząc na stosunkowo niewielką liczbę stron, można śmiało uwierzyć w jego zapewnienia. Autor zręcznie przechodzi do meritum i dzieli się z czytelnikiem ...

Mimo że nie jestem fanką Kinga ani horrorów, to ten tekst przeczytałam z zainteresowaniem bardzo szybko. Przyciągnął moją uwagę już sam tytuł. Autor krótko streszcza swój życiorys, przybliża nam niektóre pomysły do swoich książek, podaje listę dzieł wartych przeczytania przez początkującego pisarza i co ciekawe, przybliża swoją technikę pisania, warsztat, różne szczegóły związane z tym, jak się zabrać do tworzenia. Jest to tym bardziej wartościowe, że to nie są teoretyczne rady jakiegoś krytyka ...

Książka napisana przez Kinga o Kingu, o tym jak King tworzy książki i jak według Kinga tworzyć książki się powinno. Składa się z trzech głównych części – wybiórczej autobiografii, czym jest pisanie oraz jak pisać. Nie czytałem wielu jego książek, ale wszystkie, które wpadły mi w ręce, włączając tę, były bardzo ciekawe i sprawnie napisane. Nie jest to lektura wymagająca wielkiego skupienia i może przez to czytało się je bardzo szybko w każdej wolnej chwili. Książka jest wartościowa z wielu wzg...

Dużo czytać. Jeszcze więcej pisać. Wyłączyć telewizor. Być uczciwym wobec siebie i swoich bohaterów. Nie bać się krytyków. Nie lekceważyć gramatyki. Oszczędzać słowa - radzi początkującym pisarzom słynny autor horrorów. Ale "Pamiętnik rzemieślnika" to nie tylko porady dla twórców opowiadań o kosmicznych mutantach w radioaktywnym jeziorze. Wielbiciele Stephena Kinga znajdą tutaj wiele szczegółów biograficznych - pisarz opowiada o swoich osobistych przeżyciach, zdradza także historie poszczególnych pomysłów. Nie próbuje kreować się na mentora młodych literatów, nie mitologizuje też samego tworzenia, choć głęboko wierzy w magiczną siłę słowa pisanego. Humor i bezpretensjonalność, z jaką podchodzi i do pisania, i do samego siebie, a także naprawdę użyteczne wskazówki i przykłady z życia sprawiają, że "Pamiętnik" jest równie wciągający (choć nie tak przerażający) jak najlepsze z jego powieści.

[Prószyński i S-ka, 2008]