Użytkownik: M19 21.03.2010 14:29 napisał(a):
Odpowiedź na: Przełom XIX i XX wieku; d... | waga!68 Pollyanna to naprawdę wspaniała książka, bez względu na wiek!

Użytkownik: Ysobeth nha Ana 21.03.2010 15:48 napisał(a):
Odpowiedź na: Przełom XIX i XX wieku; d... | waga!68 To miło, kiedy lektura w zasadzie przeznaczona dla dziewczynek, zyskuje uznanie u dorosłego faceta :) Jest to poniekąd dowód, że coś w niej tkwi takiego uniwersalnego, co pokonuje granice czasu, przestrzeni, wieku i płci :) Dla mnie jest to przede wszystkim sposób patrzenia na otaczający nas świat i wszelkie okoliczności życiowe - doszukiwanie się dobrych stron nawet najbardziej niemiłych zdarzeń. "Filozofia Pollyanny" daje o wiele lepsze wyniki niż ciągłe narzekania i malkontenctwo, w tym dopatrywanie się u bliźnich głównie złych intencji ;-)

Kojarzy mi się luźno z taoizmem, gdzie wykorzystuje się rzeczy takimi, jakie są. Taka oto przypowieść z Chuang-tse:

"Hui-tse powiedział do Chuang-tse:
- Mam duże drzewo, którego żaden cieśla nie potrafi pociąć na deski. Jego gałęzie i pień są powyginane i twarde, pokryte zgrubieniami i dziurami. Żaden budowniczy nie spojrzałby na nie. Twoje nauki są takie same - bezużyteczne, pozbawione wartości. A zatem nikt nie zwraca na nie uwagi.
- Jak wiesz - odparł Chuang-tsy - kot jest bardzo zwinny w łapaniu swojej ofiary. Skradając się przy ziemi może skoczyć w dowolnym kierunku za tym, co chce złapać. Ale kiedy jego uwaga skupiona jest na tym, bardzo łatwo złapać go w siatkę. Z drugiej strony, nie jest łatwo złapać czy pokonać wielkiego bawoła. Stoi on twardo niczym kamień albo chmura na niebie. Ale mimo całej swej siły nie potrafi złapać myszy.
- Narzekasz - ciągnął dalej - że twoje drzewo nie przedstawia wartości jako budulec. Ale możesz wykorzystać cień, który ono daje, odpocząć pod jego gałęziami, przespacerować się wokół niego, podziwiając jego charakter i wygląd. Ponieważ nie musi obawiać się siekiery, cóż mogłoby zagrozić jego istnieniu? Jest ono dla ciebie bezużyteczne tylko dlatego, że chciałbyś zamienić je w coś innego, a nie wykorzystać je we właściwy jego naturze sposób."

Czyż to nie "pollyannizm" czystej wody? :-)))

Albo jak pisał Benjamin Hoff w "Tao Puchatka":

"[...] bardzo często najlepszym sposobem pozbycia się Minusa jest zamienienie go na Plus. Czasami pewnie zauważasz, jak cechy, których usilnie starasz się pozbyć, w końcu jednak wracają. Ale jeżeli postępujesz właściwie, to wrócą we właściwy sposób. A czasami jakoś tak się dzieje, że akurat te cechy, których najbardziej w sobie nie lubisz, pokazują się we właściwy sposób i w odpowiednim momencie, ratując ci życie."

Ale oczywiście pani Porter z taoizmem najpewniej nie miała nic wspólnego, jej Pollyanna raczej prezentuje chrześcijańską pokorę wobec wyroków boskich - skoro Pan coś zesłał, to miał w tym jakiś cel, a skoro jest Bogiem miłującym, to cel ten musi zawierać w sobie dobro, wystarczy tylko go poszukać :) Ostatecznie Pollyanna była córką pastora :)

Użytkownik: waga!68 31.03.2010 14:41 napisał(a):
Odpowiedź na: To miło, kiedy lektura w ... | Ysobeth nha Ana Cześć, dzięki za miłą i interesującą odpowiedź. Nic nie poradzę na to, że uwielbiam takie książki, one są rzeczywiście dla wszystkich, bez względu na wiek. Przypowieść z taoizmu bardzo mi się podoba, dziękuję za nią, chętnie poznam kolejne. Pozdrawiam i życzę wesołych Świąt.