Do lektur zawsze podchodziłem z sympatią z powodu wymagającej, lecz zarazem świetnej nauczycielki języka polskiego w podstawówce. Wiele książek z okresu poznawania świata literatury zostało na zawsze w mojej prywatnej biblioteczce :). Jedną z takich jest opisywana właśnie książka pod tytułem: "Chłopcy z Placu Broni".

Powieść, pomimo tego, że nie jest zbyt długa, sprawia wrażenie bardzo rozbudowanej i głębokiej. Akcja toczy się wokół grupy chłopców, z czego najważniejszą dla mnie postacią jest Nemeczek. Bez wątpienia jest to jedna z niewielu literackich postaci, przy których śmierci uroniłem malutką łezkę :). Być może była to zasługa mojego młodego wieku w momencie gdy czytałem tę książkę, ale nie to jest istotne, lecz to, że była to pierwsza lektura, która tak mnie poruszyła. Poza tym wtedy dopiero zacząłem w niemal każdej interesującej mnie książce starać się dogłębnie zrozumieć ulubionych bohaterów i doszukiwać się jakichś przesłań, bo według mnie w "Chłopcach..." takie istnieją. Niemniej powieść tę czyta się w sumie "od deski do deski" i człowiekowi ciężko jest się oderwać od poznawania losów jej bohaterów.

Chciałbym również zachęcić wszystkich do przeczytania tej wspaniałej książki, z wielu różnych powodów, z których najważniejszym jest chyba sama postać Nemeczka. Książka naprawdę bardzo dobra i godna polecenia.