Józef Hen to wybitny powieściopisarz, a przy tym także publicysta i dramaturg. Na swoim koncie ma też scenariusze oraz przygodę z reżyserowaniem. Instytut Wydawniczy Erica wznowił jego powieść pt. „Crimen, której akcja rozgrywa się w XVII wieku”.

Głównym bohaterem powieści jest Tomasz Błudnicki, który powracając do domu z wieloletniej niewoli rosyjskiej dowiaduje się, że jego ojciec zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach. Dawno niewidziani znajomi, z którymi spotyka się w drodze, zaczynają mu podsuwać myśl, iż było to morderstwo z premedytacją. Te aluzje nie dają spokoju Tomaszowi, który postanawia wreszcie rozwiązać sprawę i odkryć motyw, dla którego popełniono ten czyn. Wtedy i na jego życie zaczyna ktoś nastawać.

Kto zabił seniora Błudnickiego? Jaki miał w tym motyw? Dlaczego ktoś próbuje teraz zabić Tomasza? Te i wiele innych pytań i odpowiedzi można znaleźć w „Crimenie”.

O bohaterach niewiele da się powiedzieć, jak w każdej historycznej powieści jest ich naprawdę dużo, chociaż niektórych mamy okazję spotkać tylko raz. Co należy oddać autorowi, to że ich charaktery doskonale wpasował w ramy czasowe swojej powieści. Jeżeli miałabym wymienić swoją ulubioną postać, byłaby to Urszula, która uwielbiała czytać książki, nie wstydziła się pokazywać swojej inteligencji i walczyć o swoje.

Co do języka, to jest on stylizowany na mowę z tamtych czasów i właśnie przez to od razu nasuwa mi się porównanie z „Potopem” Sienkiewicza. W obu przypadkach czyta się z mozołem i bez większego zrozumienia znacznej części tekstu. Kolejnym minusem tej powieści są strasznie długie opisy, a także wymienianie kilkudziesięciu różnorakich nazwisk w czasie jednej wypowiedzi. Jest to naprawdę nużące.

Jeżeli chodzi o akcję i fabułę powieści, to tej pierwszej nie ma tu praktycznie wcale. Czytając odniosłam wrażenie, że Józef Hen położył znacznie większy nacisk na rozmowy i dumanie o sprawie zabójstwa, niż na jakiekolwiek czyny. Nawet jeżeli trafi się kilka szybszych momentów akcji, to i tak bardzo szybko powraca wszystko do początkowej monotonii. Natomiast trzeba przyznać, iż fabuła jest skonstruowana doskonale. Dzięki temu z całą pewnością można uznać, że „Crimen” to powieść sensacyjna z XVII wieku. Autor od samego początku wodzi czytelników za nos, nakierowując ich podejrzenia na jedną z postaci, aby w następnej chwili rzucić je na kogoś zupełnie innego. Taki schemat powtarza się aż do samego końca książki, a jej zakończenie jest naprawdę zaskakujące. Chodzi mi w tym miejscu nie tylko o osobę zabójcy i motyw zbrodni, ale także o reakcję Tomasza po ich odkryciu.

Może niektórym wyda się, że nie doceniłam należycie tej książki, ale to są jedynie moje odczucia po jej przeczytaniu i wiem, że nie sięgnę po nią kolejny raz. Ja osobiście nie przepadam za książkami historycznymi, ale jestem pewna, iż wielbicielowi tego akurat gatunku „Crimen” na pewno się spodoba.