"Halo, pan Bóg? Tu Anna..." to ten rodzaj książki, do której bardzo dobrze pasuje opis 'ładna'. Ta książka jest po prostu ładna, może dzięki wdziękowi głównej bohaterki, a może dzięki poruszanemu tematowi, który jest tak delikatny, a jednocześnie tak bliski ludziom.

Pięcioletnia Anna jest dziewczynką doświadczoną przez życie. Pomimo to z dziecięcą prostotą odkrywa Boga, którego traktuje jak dobrego przyjaciela. Anna ma tę rzadko spotykaną zdolność - dostrzegania boskiego działania wszędzie, zarówno w źdźble trawy, jak i w smaku dobrej herbaty.

Jest to książka, której właściwie nie można jednoznacznie zakwalifikować do gatunku powieści dla dzieci i młodzieży. Myślę, że jest ona w równym stopniu przeznaczona dla dorosłych osób, a szczególnie dla tych, które straciły tę możliwość dojrzenia Boga w naszym codziennym życiu.