Tessa d'Urberville: Historia kobiety czystej (Hardy Thomas (Hardy Tomasz)) - ta powieść jest bez wątpienia Romansem, jego klasyką, którego wielkość wyznaczyła kanony i ścieżki naśladownictwa na całe dziesięciolecia.

To historia kobiety uwiedzionej i porzuconej, która bierze na siebie brzemię swej hańby. Tłem jest ulubiona sceneria Hardyego, czyli angielska prowincja, szczególnie wieś i jej folklor oraz losy rolników czy najemników. Hardy zdaje się też dawać przytyk uwielbieniu prostaczków dla arystokracji - zarzewiem wszystkich nieszczęść jest wbicie się ojca Tessy (drobnego pijaczka, zajmującego się dorywczym handlem obwoźnym) w dumę z powodu swego pochodzenia - z podupadłego rodu d'Urberville. Wysyła córkę do dworu rzekomych d'Urbervillów, gdzie pada ona ofiarą lowelasa Aleca. Wpędzona w przysłowiowe "kłopoty" Tessa, aby przeżyć, musi ciężko pracować, tułać się po farmach i liczyć na łut szczęścia - które w pewnym momencie istotnie przychodzi. Aby go nie zmącić, Tessa postanawia zataić plamę na swej czystości...
Na koniec zaś... na sam koniec... czytelnik może przekonać się, że bywają sytuacje, w których Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu staje się rzeczą całkowicie na miejscu, usprawiedliwioną.

No tak, całe szczęście, że dziś kobiety wyzbyły się tych przesądów i oferują na wszelki wypadek (w obronie przed podobnymi historiami) свою жопy jeszcze przed ofiarowaniem ust, zaś usta owe w pierwszej kolejności przybliżają do zgoła innej części męskiego ciała - cóż za wspaniały owoc postępu i rewolucji feministycznej, w końcu donżuani osiągnęli swój ideał - łatwy seks bez zobowiązań, szlachetni pokarani za swój szacunek, łajdaki wynagrodzeni ponad najśmielsze wyobrażenia.


Kilka fragmentów:

343-344
"(...) w takich razach osoba będąca blisko traci, gdyż ujawnia swe braki bez osłonek, natomiast osoba znajdująca się daleko ma tę przewagę, że oddalenie nadaje jej skazom artystyczną wartość. Rozpatrując, czym Tessa nie była, nie dostrzegał, czym była, i zapominał, że coś, co zostało uszkodzone, może mieć większą wartość, od czegoś, co aczkolwiek jest bez skaz, jest jednak w lichym gatunku."

Jak śpiewa Pink Floyd: "The grass is always greener on the other side". Zaś co do miłości, to ta opowieść pięknie obrazuje słowa Lacana: miłość to dawanie czegoś, czego się nie posiada komuś, kto nie istnieje. Kochamy wielokroć swoje wyobrażenie o przedmiocie miłości, a czasem nawet po prostu pławimy się jedynie w melasie własnego uczucia.

398
"(...) ci, którzy przychodzą, by szydzić, pozostają czasem po to, by się modlić."

Oby nie był to słomiany zapał neofity...

425
"Jeżeli nie mam kogoś, kto by mi mówił: "Zrób to, a wyjdzie ci to na dobre po śmierci", albo "Zrób tamto, a wyjdzie ci to na złe", to nie mogę się do tego zapalić. Co, u diabła! Nie mogę czuć się odpowiedzialny za moje czyny i namiętności, skoro nie istnieje nikt, przed kim miałbym za nie odpowiadać!"

Wspaniale by było, gdyby ludzie mieli w sobie tak silną moralność, by nie mając nad sobą żadnego autorytetu, postępować właściwie. Tak jednak nie tylko nie jest, ale i nawet ci, którzy wspierają się autorytetami mniej lub bardziej historycznymi tudzież ze świata mniej lub bardziej nadnaturalnego, nadal w wielkiej części swych czynów na bakier są z przyzwoitością czy prawem.

[poniżej trochę odnoszę się do szczegółów fabuły]
Tymczasem główny antagonista i nemezis Tessy, Alec d'Urberville (wypowiadający powyższe słowa), nie widzi w swym prześladowaniu jedynie winy własnej - gwałt zadany usidlonej dziewczynie jest wg niego usprawiedliwiony jej wielką urodą, jej ognistym spojrzeniem, przez które w Aleku budzą się instynkty, biorąc górę nad przyzwoitością. Jak to więc jest z tym gwałtem? Czy jest stopniowalny? Czy nie jest istotne, czy był brutalny, nie należy dociekać, czy kobieta prowokowała? To w szariacie kobiety nie mogą ubierać się w rodzaj stroju, który "prowokuje do gwałtu", gdyż mogą zostać aresztowane. To także w islamie sankcjonowane są małżeństwa starców z dziewięciolatkami, kobieta jest winna gwałtowi na sobie (widać, ile lat przepaści cywilizacyjnej - pamiętajmy, że Tessa bardziej sama czuła się winna hańby, nikt jej krzywdy nie chciał zrobić, choć szacunek społeczny mógł ucierpieć). Czy jednak można zwalać winę za gwałt (szczególnie w cywilizacji zachodniej) na hormony, naturę ludzką, biologizmy, usprawiedliwienia szukając w niemożności zwalczenia popędów, nieodpartym impulsem do zaspokojenia zewu krwi? Czy istnieje zasada ostrożnościowa, która potępia gwałt brutalny, ale również niewymuszony stosunek pijanej bywalczyni knajp, albo seks jako "dowód miłości", gdy kobieta godzi się nań li tylko ze strachu przed porzuceniem? A co z "obowiązkiem małżeńskim", gdy żona nie ma ochoty, nawet gdy nie jest ową ww. dziewięcioletnią muzułmanką? Czy w końcu można "gwałcić tylko troszkę", czy też gwałt zawsze jest gwałtem i nie wolno patrzeć na to, jak kobieta była ubrana i czy zachowywała się "prowokująco", bo jednak decyzja o podjęciu działania prowadzącego do gwałtu leży po stronie gwałcącego?

Papla poniższa to jedynie moje przemyślenia (w żadnym wypadku nie reguły, które postuluję), dostępne dla każdego zainteresowanego, jednak ze względu na kontrowersyjność tematu proszę o nieodnoszenie się do jej treści lub silną wstrzemięźliwość w komentowaniu - to temat do przemyślenia, nie materiał na shitstorm.

Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu