Komentarze użytkownika Ysabel

Coś, czytające? W mojej wypowiedzi, którą zacytowałeś, trudno się doszukać tego, co nazwałeś "coś, czytające". Więc albo zacytowałeś, ot tak, cokolwiek, a pisząc "coś, czytające" miałeś na myśli mnie, albo źle przeczytałeś moje zdanie.

Hym... Rozumiem, że o gustach się nie dyskutuje i właściwie, to czy podoba się Tobie, czy nie pierwsza część "Pieśni Lodu i Ognia" jest mi zupełnie obojętnie. Mimo to czytając Twoją opinię o książce, "coś" mnie uderzyło. I oburzyło. Jak się pewnie słusznie domyślisz, należę do fanów Pieśni i seria ta jest dla mnie absolutnie wspaniała. Nie będę jednak pisała o moich odczuciach względem tej książki, bo nie o to chodzi. Czytając Twoją opi...

Bardzo ciekawa recenzja, tak ciekawa, że z wielką przyjemnością sięgnę po książkę. Gratuluję słusznej wygranej na najlepszą recenzję.

Za mało, za mało. Wciąż mało, choć wypchane półki zdają się mówić coś zupełnie innego. Marzę, by mieć pomieszczenie dla nich wszystkich, jakąś pewną przystań. Po co kupujesz książki? nie masz ich gdzie stawiać! Pytanie tak często powtarzane, że ukradkowo przemycam maleństwa do siebie i szukam im miejsca. O porządku nie może być mowy, a mimo to wiem, gdzie każda książka się znajduje, w którym rzędzie, w której szafce, miejscu. I tak czasem...

Zastanawiające. Aż musiałam zatrzymać się przy tym zagadnieniu na chwilkę. Wydaje mi się, że dzisiaj nie można powiedzieć, by w dawnych czasach było tak czy tak, żadne ze stanowisk nie jest do obronienia. Cokolwiek, rację muszę Tobie przyznać, że niezbyt szczególnie rozpisywano się nad uczuciami rodziców tracących swoje dzieci. To jednak nie wyklucza niczego. Nie twierdzę przez to, że wszyscy rozpaczali nad śmiercią malucha, ale nie mogę uwier...

Mi się wydaje, że tu głównie chodzi o synów, bo o ile ja się orientuję w historii Izabeli, to właśnie synów opłakiwała. Zresztą, nie pierwszy raz spotykam się w książkach historycznych ze śladami rozpaczy matek nad utraconymi dziećmi. Choćby córka Izabeli - Katarzyna. Czy byłoby to dziwne? Ostatecznie to kobiety, które rodziły, w dodatku obciążone obowiązkiem urodzenia następcy, a nawet pomijając to, mogły cierpieć zwyczajnie, jak każda matka dzi...

Przeczytałam ową książkę i powiedzieć muszę, że naprawdę bardzo udana i bez obaw można ją polecić Tym Czytelnikom, których interesuje taka tematyka. Jednak chciałam wtrącić słówko odnośnie Anne Rice, by ją nieco obronić. Nie dziwię się Tobie, że po seri o Królewnie nie miałaś chęci na więcej. Jest, mówiąc najkrócej, obrzydliwa (dla mnie takie niewybredne naśladownictwo De Sada - który też na mnie wrażenia nie zrobił, bynajmniej nie pozytywnego,...

Witajcie. Właściwie nie myślałam, by zostawiać komentarz, ale po przeczytaniu powyższych uznałam, że coś jednak dodam. Dziwię się bardzo, że możecie pisać o tym - że wy byście podobnej książki (chodzi o temat) nie napisali, i owszem, nie wy jesteście Wharton'em. Jednak wytykanie autorowi, że zrobił to "dla komercji", wydaje mi się niewłaściwe. Każdy na swój sposób okazuje emocje - cóż więc dziwnego, że pisarz ukazuje je w tym, co tw...

Jestem niesamowicie zdziwiona tyloma komentarzami, takze niekiedy - ich treścią. Saga zawładnęła mną całkowicie w liceum i szczerze powiem, że był to stan zupełnego wtopienia się w świat bohaterów Sandemo, także matka musiała mi książki zabierać, bo ja nie mogłam myśleć o niczym innym. Śmiało i bez wstydu mogę powiedzieć, że moja fascynacja i oszołomienie było niemal chorobliwe. Właściwie czytając powyższe komentarze zaczynam się zastanawiać j...