Teksty i komentarze

Dorastanie, dorastanie. Prócz tego, przez te pięć lat, Shift Ci się w klawiaturze zepsuł.

ojej...trochę inaczej bym dziś "poprowadziła" tę recenzję... dorastanie dorastanie;)

Bardzo ciekawa recenzja, dziękuję, a wywiad przepiękny! Ile ta kobieta ma w sobie energii i jakie poczucie humoru! :) Dziwi mnie natomiast tytuł książki: dlaczego "kobiety", skoro chodzi o pochodzenie całego gatunku? Samce nie brodziły w wodzie?

Teoria wodnej małpy jest bardzo intrygująca, ale to, że piersi wyewoluowały by łatwiej karmić dziecko w pozycji wyprostowanej zupełnie mnie nie przekonuje. W każdym razie chętnie przeczytam :) Bonus: Blizny po ewolucji, czyli o darwinizmie, feminizmie i wodnej małpie - Rozmowa z Małgorzatą Danicką-Kosut - tłumaczką książek Elaine Morgan „Blizny po ewolucji" i „Pochodzenie kobiety".

A ja, jako zachętę do lektury podaję lik do krótkiego, błyskotliwego wystąpienia pani Elaine Morgan na ten temat. http://www.ted.com/talks/lang/po​l/elaine_morgan_says_we_evolved_from_aqu​atic_apes.html

P.S. Dziękuję za polecenie! Widzę, że w Biblionetce nowości... :-)

Znów odpowiadam z opóźnieniem, ale i z nadzieją na wyrozumiałość. :-) Rozprawka, czy ja wiem? Dla mnie to raczej rzecz niedopracowana, szkic szkicu wzięty z brudnopisu, w którym powinien pozostać. Ale może chodzi Ci o tę swoistą nijakość, która cechuje szkolne wypracowania. Tak czy inaczej, faktycznie, klimatu wiążącego z czytelnikiem w „Znaku wodnym” nie ma. W każdym razie ja też go nie poczułam. Szkoda, bo w innych utworach Brodski udowodnił, ...

"Po opuszczeniu Dzikowa Róża i Jaś Zamoyski udali się dwieście kilometrów na zachód, do położonego w lasach Ojcowa. Jaś wynajął tam wielką willę Mutterheim, stojącą na szczycie wzgórza, i zaprosił do niej przyjaciół i krewnych szukających schronienia przed nadciągającą Armią Czerwoną. Znalazł się tam Adam Tarnowski, dyplomata, brat hrabiego Zdzisława, wówczas siedemdziesięcioośmioletni, natomiast jego żona Marysia Tarnowska z domu Czetwertyńska, ...

Dobrze napisane. Nie ze wszystkim się zgadzam, ale i tak tekst odzwierciedla to, o czym jest powieść. I co najważniejsze zachęca do czytania. Jakiś czas temu przeczytałem i do tej pory mam problem, dlaczego ta książka do mnie nie przemówiła. Często o niej myślę. Coś odkrywam. Sądzę, że jeszcze ją przekartkuję.

Książka poniżej przeciętnej. Jednak dałam 4, bo raczej niższych ocen nie daje. W dodatku trochę się pogubiłam w tym pamiętniku. Najpierw był Arek, potem pojawił się Kamil,a o tym pierwszym słuch zaginął. Podobnie z zainteresowaniami bohaterki na początki uwielbiała matematykę, potem ni z tego ni z owego zaczęła pisac do gazetki szkolnej. Do tego wszystkiego autorka porusza banalne tematy to znaczy pojawienie się dziecka w rodzinie(rodzeństwem są ...

Jeszcze raz dziękuję za tę świetną recenzję doskonałej książki. Z dużą niechęcią odłożyłam łopatkę na bok, ale na pewno będę miała ją jeszcze pod ręką, by kopiąc w innych miejscach przypominać sobie przygody wielkich poprzedników. :-)

Ja osobiście nie mogłem zrozumieć tej taktyki lekarzy, polegającej na trzymaniu pacjentów w niewiedzy co do stanu ich zdrowia. Oczywiście można się domyśleć, że mieli oni nakaz odgóny, ale przecież taka Doncowa lub Gangart naprawdę wierzyły w to, że najlepiej jest gdy pacjent nic nie wie (Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu)...

O! Naprawdę? Dzięki za informację! Szukałam takiej, ale nie znalazłam, więc stwierdziłam, że po prostu rozprawiono się z treścią ;). Mimo to literówki paskudne i tłumaczenie niezbyt dobre, delikatnie mówiąc sprawiło, że denerwowałam się i na tłumacza i wydawnictwo. Polecam "Dawida..." ale po prostu w innym tłumaczeniu.

Nuda, powiadasz? Mnie trudno było oderwać się od tej książki, czytam ją właśnie po raz drugi i jest dokładnie tak samo. Pewnie, że można coś opisać w kilku słowach, ale nie na tym polega literatura.

Bohaterka powieści - Catherine Anderson - jest dla mnie postacią mało autentyczną. Rozumiem, że można być osobą zakompleksioną, ale bez przesady... Dziewczyna miała trudne dzieciństwo, zero wsparcia w matce, ale mimo to wydaje mi się, że marzyła o szczęśliwym życiu. Więc dlaczego nie chciała skorzystać z szansy jaką dawał jej Clay Forrester??? Każda normalna kobieta by tak zrobiła. Nie dziwię się bohaterowi, że w końcu odeszła mu ochota na ciągłą...

Wszystkie opowiadania Schulza z niniejszego zbioru są magiczne - zachwycają czytelnika tak, jak bohater-narrator jest oczarowany sklepami, które nazywa cynamonowymi. Do moich ulubionych należą "Pan" oraz "Ptaki": pierwsze z nich nieco odstaje od głównego nurtu opowiadań, w których pierwsze skrzypce grał ojciec Jakub oraz sprawy z nim związane, drugie natomiast stanowi niejako kwintesencję schulzowskiej koncepcji. Oba uwielbiam ze względu na niepo...

Mnie się wydaje, że powodem, dla którego ta książka nie cieszy się obecnie popularnością i nie jest zbyt wysoko oceniana, jest fakt, że porusza problemy, które obecnie nie są aż tak istotne, przynajmniej nie tak, jak były kiedyś. Jak sam zauważyłeś, nie masz problemów, żeby określić się kim jesteś: jesteś i Polakiem i Norwegiem. I myślę, że wielu imigrantów w dzisiejszych czasach myśli podobnie. Nie ma potrzeby wybierania "albo albo". Dawniej, by...

Po pierwsze... skończyłem przed chwilą Fatimę. Musze powiedzieć, że trochę tracisz nie kontynuując jej czytania. Dla mnie największą wartość stanowi ona jako fabularyzowaną historię Morysków w bardzo dla nich trudnym okresie historii. Teraz z przyjemnością pojadę do Andaluzji, i patrząc na zabytki Grenady i Kordoby będę widział znacznie więcej niż pokazują kamienie (tzn zabytki). Co więcej, na miejscu będę mógł wciągnąć moją rodzinę i znajomych w...

To po prostu MUSI być piękna książka:)! Opis wyświetlił mi się na stronie głównej więc wszedłem tu i przeczytałem go:) ...Tytuł skojarzył mi się też z irackim filmem o tym właśnie tytule:) http://www.filmweb.pl/film/P%C3%B3%C5%82​ksi%C4%99%C5%BCyc-2006-426847 i myślałem, że książka stanowi jego bazę albo powstała po nim.

Nota wydawcy nie zostawiła mi pola do popisu, więc krótko- to wszystko prawda, książka jest bardzo dobrze napisana, czyta się świetnie, skończyłam ją wczoraj, a wieczorem wertowałam w internecie kuchnię iracką.

Ja bym zaczął od pierwszego, bo - jak mówiłem - to głównie powieść psychologiczna (a także społeczna, żeby nie było), więc lepiej widzieć jak losy bohatera się rozwijają. Chociaż gdybym miał do wyboru najpierw drugą albo wcale, to bym przeczytał tę drugą część bez wahania. Pierwszy tom był wydany z "Polityką" (seria "Lato z kryminałem 2009"), dlatego można teraz go kupić nawet poniżej dychy na serwisach aukcyjnych. Ale W.A.B. wydało cały trypt...

Nic nie czytalam tego autora. Nawet nigdy o nim slyszalam! Czy nalezy zaczac od pierwszego tomu cyklu, czy kolejnosc nie ma znaczenia? Pytam raczej teoretycznie, bo na razie nie mam zadnych mozliwosci dostania tej ksiazki. Na norweski jeszcze nie przetlumaczyli...

Właśnie skończyłam ja czytac. Popieram w całosci komentarz powyżej i polecam książke do przeczytania;)

Fajnie. =} A czytałaś już pierwszy tom? Ja się zapisałem od razu na trzeci i tylko czekam aż ktoś go odda do biblioteki - trudno, nie będę już miał na później...

Dzięki za ciekawą recenzję. Skusiłeś mnie :-)

A tezy, jakie przedstawia autorka, po pewnym czasie stają się naszym nowym światopoglądem- czyli Tokarczuk sprytnie podrzuciła odrobinę "ekologii". Super :)

W książce "Sto kryminałów, które warto przeczytać" (wydanej w 1978 roku) widnieją tylko dwie powieści królowej kryminału: "Zabójstwo Rogera Ackroyda" i "4.50 z Paddington". Wybór zaskakujący, zwłaszcza jeśli chodzi o tę drugą pozycję (co do pierwszej, zgadzam się w zupełności), która w ocenie czytelników i mojej również nie ma najwyższej noty. Sam pomysł fabuły ciekawy, nie przeczę, widok zbrodni popełnionej w pociągu działa na wyobraźnię, ale ro...

Była w tym wydaniu druga część, chociaż w pierwszej książce nie pisze na ten temat nic.

To mój pierwszy kontakt z twórczością Johna Saula i jestem pozytywnie zaskoczony. Książka trzyma w napięciu i ciężko się z niej oderwać. Na pewno w przyszłości sięgnę po inne książki tego autora.

Dlatego wlasnie napisalam "jesli" przeklad jest slaby. Nigdy i nigdzie nie twierdzilam ze go czytalam. Nie pamietam w czyim przekladzie Olivera czytalam, ale bylo to jakies stare wydanie. Pelne o ile potrafie ocenic. Jedyny argument przeciwko przekladowi Katarzyny Surowki jaki znalazlam w twojej wypowiedzi brzmi "Jeżeli jako tłumacz występuje "Katarzyna Surówka", sprawdźmy, czy nikt nie patrzy i po cichu wyrzućmy książkę do śmieci." Ad persona...