1. Przewrotny kusiciel (Balogh Mary)
Ocena: 4,0.

Kolejna część przygód książęcego rodu Bedwynów, autorstwa jednej z moich ulubionych pisarek romansowych, która tym razem - mam wrażenie - postanowiła pokazać, że potrafi pisać powieści o większym stopniu ambitności. Niestety, konwencja powieści z tymi "ambitniejszymi" wstawkami zgrzyta. Po pierwsze wojna. Zazwyczaj romansowi bohaterowie męscy na wojnie są, na wojnę jadą, albo z wojny wracają i informacja ta ma służyć podkreśleniu jacy są odważni i mężni. W tej powieści wojna (a konkretnie bitwa pod Waterloo) jest tłem wydarzeń pierwszej części książki. I też ma sprawić, że poznamy wady i zalety bohaterów, ale sposób jej opisu boli, bo jest naiwny i zwyczajnie fałszywy. Prawdziwa wojna wygląda o wieeele gorzej i w czasie prawdziwej wojny bohaterów spotykałyby o wiele gorsze rzeczy. Druga "ambitniejsza" wstawka to osobowość głównej bohaterki, która jest tu nonkonformistką chcącą żyć inaczej niż wymaga tego społeczna konwencja. Owszem, bohaterki takich powieści zawsze zachowują się bardziej jak kobiety współczesne niż XIX-wieczne, ale tutaj jest to zdecydowanie przesadzone. Morgan myśli i postępuje jak XXI-wieczna nastolatka wychowana w feminizującym środowisku. A tak żadna jej współczesna młoda dziewczyna nie myślała i nie zachowywała się.
Ale ogólnie cała reszta gra - czyta się lekko i przyjemnie, wątek miłosny jest ujmujący, intryga nieoczywista, a nastrój pogodnej radości jeszcze przez chwilę po odłożeniu książki zostaje z czytelnikiem.

2. Zamek Soria Moria: Baśń norweska (Asbjørnsen Peter Christen, Moe Jørgen)
Ocena: 5.0

Czytałam wydanie Media Rodzina z 2010 r.
Opowieści jest sporo, są zróżnicowane tematyką, pozwalają odkryć różne strony skandynawskiej twórczości ludowej. To basniopisarstwo trochę inne niż nasze, słowiańskie. Historie są długie, wielowątkowe i nierzadko okrutne. Język tłumaczenia prosty, bez rozbudowanych opisów i metafor. Raczej dorosły, ale dzieci też zrozumieją bez większych problemów. Fenomenalne ilustracje Marii Ekier - surrealistyczne, nieco przerażające, a jednocześnie eleganckie. Ogółem: bardo dobra pozycja gatunku.

3. Mądrość czarnej Afryki: Małpa, żółw, krokodyl i inni (Bakun Romuald)
Ocena: 4,5

Zbiór kilkunastu afrykańskich baśni zwierzęcych, zebranych i zredagowanych przez misjonarza ze Zgromadzenia Misji. Pisane są językiem specyficznym, mniej literackim, bardziej potocznym (nadmiar wielokropków i wykrzykników), ale dzięki temu, wprost stworzone są do głośnego czytania, a w zasadzie - opowiadania.
Bajki ukazane są pod kątem morału, który z nich płynie, na końcu każdej jest krótka adnotacja o "mądrości baśni", czyli wnioskach jakie można z niej wysnuć, czasem poparta afrykańskimi przysłowiami. To plus, jeśli baśnie mają służyć do pracy edukacyjnej. Docelowy wiek adresatów to jednak co najmniej szkoła podstawowa. Niemal wszystkie bajki zawierają jakiś motyw negatywny: zdrada, konflikt, przemoc, część jest dwuznaczna moralnie.
Edytorsko szału nie ma, drobne czarno-białe grafiki ilustracyjne na wstępie każdej historii, zwykły Times New Roman w tekście.
Podsumowując: nie dla dzieci do samodzielnego czytania, ale jako materiał dla dorosłych do pracy i zabawy z dziećmi.