"Podróże, podobnie jak artyści, rodzą się same. Decyduje o tym splot mnóstwa rozmaitych okoliczności, a tylko w niewielkim stopniu - cokolwiek byśmy o tym myśleli - nasze chęci czy wola. Wyrastają spontanicznie, niezależnie od naszych upodobań czy potrzeb, a najlepsze prowadzą nas nie tylko w szeroki świat, ale również w głąb siebie."[s.11] Tak rozpoczyna swoją opowieść Lawrence Durrell.

W książce "Gorzkie cytryny Cypru. Opowieść o wyspie i ludziach" autor opisuje swoje doświadczenia z czasów pobytu na Cyprze, a zwłaszcza ludzi, których spotkał i z którymi się zaprzyjaźnił. Żartobliwe scenki obyczajowe przeplatają się z pełnymi powagi opisami cypryjskiego ruchu „Enosis”, czyli unii Cypru z Grecją i wyzwolenia się spod brytyjskiego panowania. Ten czas politycznych przemian pogrążył wyspę w chaosie i wojnie.

"Nie chcemy, żeby Brytyjczycy sobie poszli; chcemy, żeby zostali, ale jako przyjaciele, a nie panowie."[s.21] - słyszy autor od miejscowych.

Komiczne momenty to przygody związane z zakupem przez Durrella domu czy odwiedziny matki i brata - przyrodnika Geralda Durrella. Lawrence Durrell osiedlił się w miejscowości Bellapais (celowo jej nazwę pisał jako "Bellapaix" przywołując starą nazwę Paix), która obecnie znajduje się w części wyspy kontrolowanej przez Turcję.
Enosis to słowo oznaczające unię, związek, zjednoczenie, była to zarazem nazwa ruchu zjednoczeniowego na Cyprze (a wcześniej także na Krecie), na rzecz przyłączenia do Grecji terenów związanych z nią etnicznie i historycznie. Krwawe zamieszki i groźba zamachu na życie autora zmusiła Durrella do opuszczenia wyspy.

Tytuł tego wpisu jest fragmentem wiersza L. Durrella.
Planuję powrócić jeszcze do, tym razem stricte literackiej, twórczości tego pisarza.

Cytaty pochodzą z książki: Gorzkie cytryny Cypru: Opowieść o wyspie i ludziach (Durrell Lawrence), która zdobyła Nagrodę Duff Cooper.