Obawiam się, że 52 książki w 52 tygodnie to w moim przypadku nierealne, ale zobaczymy, może uda się chociaż trzydzieści osiem osiągnąć - trzydzieści osiem z okazji moich trzydziestych ósmych urodzin w tym roku.

Styczeń

1. ABC zbrodni Agathy Christie: Sekrety z archiwum pisarki (Curran John)

Z tą książką w ręce rozpoczęłam Nowy Rok :-)

Luty

2. Dom i jego głowa (Compton-Burnett Ivy)

Jedna z najbardziej nietuzinkowych książek, jakie czytałam. Począwszy od formy: napisana w zasadzie tylko dialogami, które początkowo wydają się jakąś dziwną stylizacją (kto mówi niemal aforyzmami?) po to by strona po stronie odkryć drugie dno: bohaterowie w książce mówią, to co mówią, mówią to co myślą, a nawet czasem jedno mówią, a myślą coś zupełnie innego. Po drugie, sama fabuła: takiego nagromadzenia oczywistej dwulicowości i fałszu ukrytego starannie za fasadą już dawno nie widziałam. Nie jest to jedyna pozycja, która krytykuje pewien sposób życia społeczeństwa i wartości nim rządzących, ale z uwagi na sposób, w jaki Ivy Compton-Burnett to zrobiła - jest to książka wyjątkowa.

3. Kostium Arlekina: Przygody śledczego Iwana Dmitriewicza Putilina (Józefowicz Leonid)

Kryminalną Rosję carską znam już od lat, ale tylko z książek Borysa Akunina. Tym razem sięgnęłam po coś zupełnie innego - zbeletryzowaną opowieść o człowieku, który istniał naprawdę - i rzeczywiście jego udziałem była kariera od nikogo do naczelnika policji kryminalnej w Petersburgu. Cieszę się już na kolejne dwie części.

4. Na ustach grzechu (Samozwaniec Magdalena (właśc. Kossak Magdalena))

Czytam sobie w wolnym czasie dla czystej przyjemności. Któraś już powtórka, ale za każdym razem dostaję ataków niepohamowanego śmiechu.

5. Pani Bovary (Flaubert Gustave (Flaubert Gustaw))

Zaczynam dopiero - do tej pory pani Bovary nie czytałam, czas to nadrobić. Czytam nowe wydanie w tłumaczeniu Ryszarda Engelkinga: książka plus komentarz oparty na m.in. notatkach autora to czysta radość.

Marzec

6. Kurtyna (Christie Agatha (pseud. Westmacott Mary))

Czytana po raz kolejny, ale po wieloletniej przerwie (tu jednak trudno zapomnieć zakończenie), w duecie z I. Sundermann, "Irre klar und doch klar geirrt: Strategien der Irreführung im Golden-Age-Detektivroman am Beispiel von Agatha Christies 'Curtain'"

Czyli innymi słowy szczegółowa analiza sposobów wyprowadzania czytelnika w pole przez autorów kryminałów na podstawie "Kurtyny" Agaty Christie.

7. Morderstwo w Boże Narodzenie (Christie Agatha (pseud. Westmacott Mary))

Kolejna powtórka po latach, ale nie pamiętałam zakończenia. Udało mi się prawidłowo wytypować mordercę, możliwy motyw i czas/ogólne okoliczności popełnienia zbrodni, ale szczegóły mnie przerosły. Sposób popełnienia zbrodni jest nieco... akrobatyczny :). Herkules Poirot jak zwykle nie do pokonania.