Książka prezentuje cały wachlarz ludzkich zachowań w warunkach ekstremalnych, kiedy wzrok tracą wszyscy mieszkańcy pewnego hipotetycznego miasta. Studium zachowań głębokie, przekonujące i niebanalne, przedstawione tak, że trudno przejść obok niego obojętnie.

Autor umiejętnie buduje napięcie, stopniuje przerażenie i strach zagubionych ludzi. Powoli przesuwa granice, które kilka stron wcześniej wydawały się nieprzekraczalne, by dojść do wstrząsającego punktu kulminacyjnego. Niektóre sceny tylko dla ludzi o mocnych nerwach. Jak bardzo źli możemy się stać? A jak bardzo bohaterscy i wspaniałomyślni?

Istotne, że fabuła jest na pierwszym miejscu i to ona ma sprowokować nas do myślenia i oceny ludzkiej natury. Rozważań psychologicznych jako takich (bezpośrednich) tu mało – mamy obserwować bohaterów, a nie słuchać wykładu. I bardzo dobrze. Dzięki temu tekst zachowuje walory opowiadania.

Język nie należy do łatwych, jednak można wczuć się w jego melodię. Po kilkunastu stronach nie zwracamy już na to uwagi.

Polecam osobom, które nie boją się wypraw w głębiny ludzkiej psychiki.