Gwiazda - to określenie obecnie często nadużywane jest w stosunku do bardzo przeciętnych aktorek czy wokalistek. Portale plotkarskie stosują go w odniesieniu do mało znanych celebrytek. Dzisiaj coraz mniej jest prawdziwych gwiazd sceny i estrady. Ona mogła być gwiazdą, miała wszystkie niezbędne do tego atuty. Była atrakcyjną kobietą, miała trudny charakter, pragnienie zostania bogatą i sławną, a przede wszystkim miała nieprawdopodobny talent. Mowa o Violetcie Villas.

Książka Izy Michalewicz i Jerzego Danilewicza "Villas. Nic przecież nie mam do ukrycia" to wg autorów biografia reporterska. Michalewicz i Danilewicz opowiadają o wielkiej diwie polskiej piosenki ze starannym obiektywizmem, posługując się dostępnymi źródłami. A nie jest to zadanie łatwe, bo nie minęły jeszcze trzy lata od nie do końca wyjaśnionej śmierci piosenkarki. Ostatnio jeden z portali internetowych przypomniał Villas w kontekście niszczejącego domu, który artystka zapisała swojej opiekunce.

Życie Violetty Villas mogło być bajką, o jakiej marzy każda dziewczynka. Wielka kariera jest osiągalna, jeśli się ma czterooktawową skalę głosu. Brzydkie kaczątko zmieniło się w szlachetnego łabędzia. Baśń się dokonała, tyle że w żadnej baśni nie następuje proces odwrotny. Łabędź znowu staje się brzydkim nieszczęśliwym kaczątkiem. Myślę, że gdyby Violetta robiła karierę obecnie, mogłoby się jej udać. Teraz wszystkie dziwactwa są akceptowane, kiedyś jej styl życia i bycia nie przystawał do rzeczywistości. Być może zniszczyła ją choroba psychiczna, możliwe, że nie uniosła ciężaru popularności, miała za mało siły i uporu, aby rozsądnie pokierować swoją karierą i życiem. Jedno wiem na pewno, na podstawie życia Violetty mógłby powstać niezły film. Była nietuzinkowa, była utalentowana, ale zniszczyła sobie życie na własne życzenie.
Książka duetu Michalewicz-Danilewicz przypomina zjawisko, o którym nie powinniśmy zapominać.




Villas: Nic przecież nie mam do ukrycia... (Michalewicz Iza, Danilewicz Jerzy)