Podobnie jak we wszystkich swoich kryminałach, Christie pokazała klasę! Jej morderstwa są zazwyczaj wyrafinowane, bardzo eleganckie, prawie bezkrwawe. Tymczasem jej zapewnienie, że tym razem będziemy mieli do czynienia z "solidną, krwawą zbrodnią", zachęca bardzo skutecznie do przeczytania kolejnego wspaniałego utworu angielskiej królowej kryminału.

Pomijając już moje osobiste uwielbienie jej twórczości oraz wszelkich innych kryminałów, muszę na wstępie powiedzieć, że zabierając się do czytania "Morderstwa..." trzeba przeznaczyć na to cały wieczór. Nie sposób się oderwać. Zostało napisane po mistrzowsku.

Na początku poznajemy miłego młodzieńca, Stephana Farra, przybyłego do Anglii z Afryki Południowej i młodą Pilar, pół-Hiszpankę, przybywającą do angielskich krewnych na Boże Narodzenie. Potem jej dziadka, porywczego, chlubiącego się swoją pychą i trudnym charakterem Simeona Lee oraz jego synów, których zaprosił na święta wraz z żonami: Davida, Alfreda, Georga i Harry'ego. Niestety, staruszek tego samego wieczoru zostaje brutalnie zamordowany, w pustym, zamkniętym pokoju, z zamkniętymi oknaami. Znikają również jego bezcenne brylanty. Na scenie pojawia się natychmiast miejscowy inspektor Sudgen oraz niezastąpiony Hercules Poirot. Wspólnie będą rozwiązywać zagadkę tajemniczego morderstwa pana Lee, a wkrótce dojdą do niewiarygodnych faktów...

Kryminałów Aghaty Christie przeczytałam już ponad 15, ale wydaje mi się, że jedynie ta książka zapadnie mi głęboko w pamięć, nie tylko ze względu na finał, który jest po prostu szokujący. Tutaj wszystko jest niesłychanie jasne i proste, tylko morderca tajemniczy i niedorzeczny. Czyżby Simeona Lee zabił ktoś z jego najbliższej rodziny?

Powiem krótko - to trzeba przeczytać, jeżeli jest się fanem: Aghaty Christie, kryminałów, tajemniczych powieści sensacyjnych, intryg, Anglii z początku XX wieku, albo po prostu dobrej literatury.