Pierwsze wydanie "Pamiętnika orchidei" odniosło wielki sukces: w kwietniu 2003 książka otrzymała nagrodę Warszawskiej Premiery Literackiej, a Zygmunt Kałużyński wyruszył w swoją ostatnią trasę spotkań z czytelnikami, którzy przybywali na nie tłumnie, a potem cierpliwie, długo stali w kolejce po autograf Autora. Pierwsze wydanie tej książki osiągnęło nakład 18 tysięcy egzemplarzy i zamówienia wciąż napływają.

Dlatego właśnie Instytut Wydawniczy Latarnik postanowił wydać "Pamiętnik orchidei" raz jeszcze, w rozszerzonej wersji, dołączając do niego fragmenty nieukończonej ostatniej książki Zygmunta Kałużyńskiego "Przeszłość kina". Śmierć Autora pokrzyżowała plany, na biurku zostało ledwie kilka gotowych rozdziałów. W obecnej edycji "Pamiętnika orchidei" stanowią one trzecią część książki, "Pożegnania", bo poświęcone zostały wielkim twórcom kina, którzy odeszli.

"Pamiętnik orchidei" to książka niezwykła w dorobku Zygmunta Kałużyńskiego. Ten bezkompromisowy krytyk filmowy i kontrowersyjny publicysta, nazywający sam siebie "ocalonym z wieku XX", zdecydował się na podsumowanie własnego życia i zarazem całego stulecia, na które ono w większości przypadło.

Z pasją i niezwykłą dociekliwością opowiedział o świecie, w którym żyliśmy, zwracając uwagę na to, by nie wierzyć pozorom i nigdy nie rezygnować z prób zrozumienia wydarzeń, w których wzięliśmy udział. Fakt, że w życiu współczesnego Polaka co krok pojawia się paradoks lub absurd, jest dla zwykłego śmiertelnika męczący, ale dla intelektualisty to wyzwanie. Kałużyński prowadzi nas poprzez chaos, starając się go uporządkować i zarazem, niejako przy okazji, obalić zakorzenione mity. Ta książka to lekarstwo dla zdezorientowanych i przyjemność dla tęskniących za inteligenckimi rozmowami. To brawura argumentacji i renesansowa erudycja autora. To lektura obowiązkowa dla tych, którzy wciąż jeszcze nie mogą się zgodzić, by inni myśleli za nich.

[Instytut Wydawniczy Latarnik, 2005]