„Święto Dziękczynienia w St. Cloud’s obeszło się bez mistycznych akcentów; jedzenie było gorsze niż w Sadach Z Widokiem – ale wszyscy świetnie się bawili. Doktor Larch zawczasu wydał siostrom prezerwatywy z poleceniem przekształcenia ich na baloniki. Pokonując obrzydzenie, siostra Edna i siostra Angela posłusznie nadmuchały kondomy i ubarwiły je na zielono i czerwono, maczając w farbce do kolorowania żywności. Gdy barwnik wysechł, pani Grogan wymalowała na balonach imiona wszystkich dzieci, a Homer i Candy pochowali kolorowe niespodzianki po całym sierocińcu.
– Polowanie na kondomy – świetny pomysł! – zauważył Wilbur Larch. – Musimy go powtórzyć na Wielkanoc, bo jaja drogie.”

*

„Proszę Cię, bądź zdrowy; Proszę Cię, bądź szczęśliwy ; Proszę Cię, uważaj na siebie.”

*

„Potwierdziło się stwierdzenie doktora Larcha, poczynione w związku z radą nadzorczą: okłamywanie osób, których się nie lubi, daje szczególną satysfakcję.”

*

„– Cieszmy się razem ze Smokym Fieldsem – obwieścił chłopcom doktor Larch. –Smoky Fields znalazł rodzinę. Dobranoc, Smoky.
– Dobranoc, Kołki! – wyrecytował dobitnie Dawid Copperfield.
– Branoc! – krzyknął mały Steeforth.
– Dobranoc, chomiczku – westchnęła siostra Angela, pewna, że ktokolwiek zaadoptował Smoky’ego Fieldsa szybko nauczy się zamykać lodówkę na kłódkę.”

*

„Jedna siostra Karolina miała odwagę skrytykować narkomanię doktora.
– Pan powinien najlepiej wiedzieć, czym to grozi – zbeształa go surowo.
– Dlaczego właśnie ja? – spytał Larch z miną niewiniątka, bo czasem lubił podroczyć się z siostrą Karoliną.
– Pan podobno nie szanuje religii – zauważyła siostra Karolina.
– Chyba nie – odparł ostrożnie Larch. Czuł, że nowa pielęgniarka jest dla niego trochę za młoda i za bystra.
– No a czym, jak pan myśli, jest uzależnienie od narkotyku, jeśli nie odmiana religii? – spytała siostra Karolina.
– Nie będę się z nikim spierał o to, jak się modli – odparł Wilbur Larch. – Modlitwa jest sprawą osobistą: każdy modli się jak chce. I do kogo albo czego chce!”

*

„ – Proszę spojrzeć! – szepnął doktor Larch. – Rzadko się ją widuje, ale nam się udało przyłapać ją we śnie. Prędko, zaraz się schowa! – siostry rozdziawiły usta. – D u s z a – wyszeptał Larch z nabożną rewerencją.
W rzeczywistości demonstrował siostrom największy gruczoł kręgowców, posiadający – trzeba mu to przyznać – pewne cechy przypisywane duszy: na przykład, zdolność regeneracji własnych, uszkodzonych komórek.
Była to wątroba, którą Larch szanował dużo bardziej niż duszę.”

Regulamin tłoczni win (Irving John)