„– Skąd wiesz, że Ciri chciałaby ze mną pójść? Ze starych przepowiedni?
– Nie. Stąd, że usnęła dopiero wtedy, gdy ją przytuliłeś. Że mruczy przez sen twoje imię i szuka rączką twojej ręki.”

*

„Co to byłaby za miłość, gdyby kochającego nie było stać na trochę poświęcenia?”

*

„Bo wiem, że by złączyć dwoje ludzi, samo przeznaczenie nie wystarczy. Trzeba czegoś więcej niż przeznaczenie.”

*

„– Geraaalt!
Obejrzał się. Ciri stała na szczycie wzgórza, maleńka szara figurka z rozwianymi popielatymi włosami.
– Nie odchodź!
Pomachał ręką.
– Nie odchodź! - wrzasnęła cienko. – Nie odchoooodź!
Muszę, pomyślał. Muszę, Ciri. Dlatego, że... Ja zawsze odchodzę.
– Nie uda ci się i tak! – krzyknęła. – Nie myśl sobie! Nie uciekniesz! Jestem twoim przeznaczeniem, słyszysz?Jestem twoim przeznaczeniem! – dobiegło go ze szczytu wzgórza, ciszej, rozpaczliwiej.”

*

„– Był sobie pewnego razu ...kot – zaczął. – Taki zwykły pręgowaty myszołowca. I pewnego razu ten kot poszedł sobie, sam jeden, na daleką wyprawę do strasznego, ciemnego lasu. Szedł ...Szedł...Szedł ..
– Nie myśl sobie – mruknęła Ciri, przytulając się do niego – że zasnę zanim on dojdzie.
– Cicho, smarkulo.”

Miecz przeznaczenia (Sapkowski Andrzej)