„Muszę dać radę, Ewa już odruchowo poprawiła pas biodrowy, skoro inni mogą, to dlaczego ja nie mogę dać rady. Inni. Ciągłe to oglądanie się na resztę. Ocena siebie przez pryzmat drugiego, tego obok. Próba doskoczenia do tych, którzy są wyżej, i budowanie swojego wizerunku dzięki tym gorszym, słabszym, mniej zdolnym, przebojowym, wytrzymałym. Muszę. Dla siebie. Gówno prawda. Nie dla siebie, ale po to, by nie odstawać, nie okazać się puzzlem z innej układanki. Dla siebie nie muszę nic.”

„Niby tego kwiatu jest pół światu, ale jak znaleźć tę jedną orchideę na polu banalnych stokrotek, fiołków i różyczek ?”

„Nas, kobiet zwyczajnie nie interesują tak przyziemne czynności, że nawet małpa może się ich nauczyć. Nas, drogi oświecony szowinisto-(…)- zajmują sprawy wyższe, zagadnienia ducha. Kobieta widzi i pojmuje to, czego samiec nie umie dostrzec, posługując się jedynie pięcioma zmysłami. Czucie i wiara. Może to staroświeckie, ale nie wszystko można ujrzeć przez szkiełko. A optyka dowodzi, że szkiełko niezwykle skutecznie zniekształca rzeczywistość.”

„zakręcony na karuzeli własnych szaleństw”

„I cały świat trwał nieruchomo z palcem przytkniętym do ust. Boże jak błogo! Po całym dniu mozolnego wspinania się usiąść wreszcie w ciepłym gronie, grzać dłonie o kubek parujący aromatycznym, gorącym napojem i po prostu by na tym najlepszym ze światów. Bo czego chcieć więcej? Co jest więcej warte niż ta złapana w biegu chwila?”

„Dlaczego człowieka wyprowadzają z równowagi bzdury, które są niczym w skali życia, iskrą w wymiarze bytu, drobiazgiem, pierdółką, odpustowym badziewiem, które kupimy, wyrzucimy i zapomnimy ?”

„Czas płynie i zabija rany, szlifuje pamięć, nadając jej szlachetniejsze rysy, ale przy okazji niweczy wspomnienia czysto zmysłowych doznań- zapachu, dotyku, smaku”

„Jak się jest kochanym, to nie trzeba uciekać. Jak się jest kochanym, nie kusi ani ta żałośnie zapracowana , ani lukrowany zachodni dobrobyt.”

„Domu się nie wybiera. Dom to korzenie, które można odcinać, ale nie wyrwie się ich zupełnie.”


„(…) miłość to nie perpetum mobile ani romans z harlequina. Aby rosnąć potrzebuje pożywienia.”

„(…) dwie połówki pomarańczy, czy jak to tam zwać, mogą wszystko zepsuć, jeśli będą czekać, aż uczucie spadnie im z nieba wraz z dożywotnią gwarancją.”



„Są takie chwile w życiu każdego człowieka, nawet najbardziej szczęśliwego, kiedy zdaje mu się, że jest na świecie zupełnie sam, przygnieciony ciężarem własnego istnienia. A wszyscy inni są zbyt zajęci soba, aby dostrzec jego wołanie o ciepło. Najdalej są najbliżsi, a ich nieobecność pogłębia naszą pustkę, uświadamia, że tak naprawdę zawsze byliśmy sami.”

„Ktoś płacze, by śmiać się mógł ktoś”

„Czasem, gdy wokół nikogo nie ma, mniej odczuwamy samotność”

„Przemijanie uczuć, to wina tych, którzy zapominają je pielęgnować.”

„A każda miłość jest inna. Czasem spotyka trochę większe przeciwności niż rozbieżność poglądów na temat praw fizyki albo ulubionego koloru.”

„Jeśli po latach bycia ze sobą druga osoba potrafi jeszcze zadziwiać, to chyba dobry znak.”


„Nie ma większego masochizmu od czuwania nad garnkiem w stanie skrajnego wygłodzenia.’

„samotność otwiera drzwi do nieznanego jutra”

„Dom to miejsce, gdzie dusza rozbiera się do naga. Dom to miejsce, gdzie można zdjąć maskę i dać się domowi pogłaskać po policzku. Dom kołysze do snu. Dom nie ocenia, nie rozlicza, dom kocha bezwarunkowo i bezinteresownie. Tylko dom tak kocha. Jeśli jest prawdziwym domem.”

„Tęsknota to fizyczny ból. Silny tępy ucisk, rodzaj skurczu, który obejmuje żołądek i klatkę piersiową. To uczucie, jakby ktoś wyłamał żebra i wpakował do środka rękę, a potem mocno ścisnął serce. Tęsknota naprawdę boli. Zadaje cierpienie ciału. To najpierw. Potem ból przesuwa się w sferę myśli. Dominuje je. Obrazy i wyobraźnia, które przetaczają się przez umysł, zostają zdominowane przez jedne wizje- przedmiot tęsknoty. Na koniec porażenie tęsknotą atakuje poziom odczuwania. Totalny paraliż. Irracjonalny smutek. Niechęć do wszystkiego, co wiąże się z obiektem tęsknoty. Bezsens życia, brak motywacji, aby wstawać z łóżka. To stan, w którym nic nie cieszy, nic nie angażuje. Przyszłość jawi się jałowo, teraźniejszość jest koszmarem. Dla takiej tęsknoty tylko sen może być ratunkiem.”

„Bo kiedy mit niespodziewanie runie, kiedy budowla, którą obarczymy nadziejami i złudzeniami, w jednej chwili zamienia się w gruz, wtedy nie ma już nic, oprócz poczucia totalnej jałowości. I już nic nie jest takie jak przedtem.”

A no i jeszcze orygony sposób na bezsenną noc: „Zamknąć oczy, pomyśleć trzy pierwsze słowa, które się nasuną i spróbować ułożyć z nich historyjkę” ;)