Wehikuł czasu (Wells Herbert George (Wells H. G.)) (4)
Nie da się ukryć, że treść książki się już nieco zestarzała. Jednak mimo upływu ponad stu lat od pierwszego wydania, wciąż stanowi dobrą lekturę. Uświadamia, że przyszłość może być bardziej nieprzewidywalna niż ktokolwiek sądzi, a zmiany ewolucyjne niekoniecznie muszą prowadzić ku lepszemu.
Dla osób interesujących się klasyką gatunku jest to pozycja obowiązkowa. Reszta może sobie odpuścić, choć przeczytać też nie zaszkodzi.

Lewa ręka ciemności (Le Guin Ursula K. (Le Guin Ursula Kroeber)) (3,5)
Opowieść o problemach na lodowej planecie zamieszkiwanej przez hermafrodytów nie spodobała mi się tak bardzo, jak myślałem, że mi się spodoba. Lubię stare dobre powieści SF kładące większy nacisk na aspekt humanistyczny, niż na przedstawianie prawdopodobnej przyszłości. A jednak „Lewa ręka ciemności” jakoś nie wpasowała się w moje gusta. Brakowało mi złożoności oraz szczegółowości w przedstawianiu świata i postaci.
Nie jest to zła lektura. Momentami potrafi wciągnąć i porusza kilka ważnych kwestii. Ale spodziewałem się więcej.

Wrota czasu (Baccalario Pierdomenico (pseud. Moore Ulysses lub Belpois Jeremy)) (3,5)
Super książka dla dzieci i młodzieży. Jednak ja już chyba jestem za stary na takie rzeczy. Podobał mi się odczuwalny klimacik, doszukiwanie się we wszystkim niezgłębionych tajemnic, ukrytych treści i fascynujących historii – przypomniały mi się czasy własnego dzieciństwa, w których zwykła, porzucona przez kogoś, książeczka, nasuwała pełnię skojarzeń i mnóstwo dorabianych teorii. Niestety ta zaleta dotyczy tylko pierwszej połowy książki. Później robi się dość standardowo i zacząłem odczuwać znużenie. Dlatego ocena taka a nie inna.