Wbrew temu, co mógłby pomyśleć czytelnik, tytuł tego zbioru opowiadań nie zawiera w sobie żadnego żartu ani przenośni: Charles naprawdę był dorosłym mężczyzną i naprawdę był zakochany w dzikim (oswojonym na tyle, by umożliwiało to występy w cyrku, ale wciąż dzikim i drapieżnym) zwierzęciu – i to nie platonicznie, lecz z silnym nacechowaniem erotycznym! Uwiecznienie na kartach książki zawdzięcza temu, że z powodu swojego absurdalnego uczucia trafił na psychoterapię do autora - dr Roberta Akereta, ucznia m.in. Ericha Fromma - który po latach postanowił odwiedzić kilkoro swoich dawnych pacjentów i sprawdzić, czy efekty leczenia utrzymały się dłużej, a następnie z pomocą fachowej siły spisał opowieść o tej podróży i prowadzących do niej wydarzeniach.

Prócz historii Charlesa – najbardziej chyba niezwykłej ze względu na nietypowy obiekt miłości, ale także i na przyczyny, które do jego wyboru doprowadziły – Akeret i Klein przedstawiają nam jeszcze kilka przypadków ludzi, których tłumione urazy i lęki zawiodły niemal na skraj szaleństwa. Piękna studentka, prowokująca wykładowców ekstrawaganckimi strojami, a poza tym święcie przekonana, że jest nowym wcieleniem hiszpańskiej arystokratki; młody małżonek, niezdolny do spełnienia seksualnych oczekiwań żony, lecz znajdujący zaspokojenie w okrutnych fantazjach sadystycznych; stateczna pielęgniarka, nękająca męża napadami agresji; pisarz popadający po śmierci matki w kompletną niemoc... W każdej z tych sytuacji ciąg rozmów z cierpliwym psychoterapeutą prowadził do wydobycia na jaw przyczyny problemu – najczęściej mającego źródło w nieprawidłowych relacjach z rodzicami, wywoływanych lub wzmaganych przez oczywiste aberracje psychiczne ojca czy matki – a z czasem do stopniowego jego zaniknięcia lub przynajmniej zmiany postaci na lepiej tolerowaną przez samego chorego i jego otoczenie. Opowiadane przez pacjentów Akereta zdarzenia z przeszłości mogą szokować czy budzić niesmak; nieomal ma się ochotę w tym czy innym miejscu krzyknąć, że nic takiego nie może być prawdą: matka nie może tak maltretować psychicznie syna czy córki, ojczym nie może namawiać nastoletniego pasierba do demonstrowania czynności, za które jeśli ktoś się bierze, to w ukryciu! Ale przecież właśnie to – fakt, że zdarzyło im się coś, co nie przytrafia się prawie nikomu - zaprowadziło ich do gabinetu psychoterapeuty...

Doświadczenie i fachowość Akereta oraz lekkie pióro Kleina uczyniły z pliku historii chorób wciągającą opowieść o meandrach ludzkiej psychiki. I chociaż osobiście mam stosunek dość sceptyczny do psychoterapii aplikowanej jako panaceum na każdy problem emocjonalny czy duchowy, po lekturze jasno widzę, że są sytuacje, kiedy nie pomoże ani „wzięcie się w garść”, ani medykamenty, tylko interwencja kogoś, kto potrafi zajrzeć do wnętrza umysłu, wydobyć stamtąd prawdę o przeżyciach pacjenta i nauczyć go, jak może ją oswoić.