Mówimy "pies z chorą łapą" albo "ptak ze złamanym skrzydłem". Lecz psy ani ptaki nie myślą o sobie w tych kategoriach. Dla psa, który mimo chorej łapy próbuje chodzić, istnieje tylko: "jestem bólem", a dla ptaka usiłującego zerwać się do lotu – samo "nie mogę".

Z nami rzecz ma się chyba inaczej. Skoro w ogóle powstały takie potoczne określenia jak: "moja noga", "moje oko", "mój mózg", a nawet "moje ciało", to widocznie wierzymy w istnienie jakiegoś niematerialnego, być może urojonego bytu, który wobec "poszczególnych" części ciała, a nawet wobec ciała jako całości, odgrywa rolę posiadacza*.


---
* J.M. Coetzee, "Zapiski ze złego roku", tłum. Michał Kłobukowski, wyd. Znak 2008, s. 55.