Prorok (Gibran Khalil (Gibran Kahlil))

Żegnał się prorok Almustafa po dwunastu latach z ludem Orfalezu i głosił mu ostatnie nauki, zanim wejdzie na pokład okrętu, by wrócić do rodzinnego kraju.
I pytali go ludzie o rzeczy dla nich codzienne i ważne, a mistyk odpowiadał poetyckimi przypowieściami. Opowiadał o miłości, dzieciach, jedzeniu i pracy, prawach, handlu, bólu, pięknie, samopoznaniu, śmierci.

Podszedł człowiek potrafiący czytać i prosi: powiedz nam o swojej książce

A on odpowiedział.

Bywają książki napisane ku uciesze czytelnika, one też mają swoje miejsce w dziele stworzenia. Wartość prawdziwą mają jednak książki, które pozwolą nam zgłębiać tajemnice świata. Kto szuka w nich rozumienia, ten znajdzie je.
Książka jest drogowskazem, może dawać czytelnikom wskazówki, ale nie przepis na życie. Tak jak podróżny decyduje czy pójdzie za wskazówkami przewodnika, czy wybierze drogę na przełaj, być może błądząc i nie dochodząc do celu, tak czytelnik decyduje, czy otworzy swe serce na słowa i przyjmie je za własne
Prawem autora są subiektywne przekonania i prawem jego jest przedstawienie ich w dowolnej formie. Jednakże żaden autor nie zdoła nam narzucić nic ponad to, co już w nas żyje uśpione.

Gdzież mamy szukać mądrości, jeśli nie u tych, którzy chcą się nimi podzielić?
Lecz nie ma prostych mądrości. Nie sztuką jest czytać, sztuką jest rozumieć, co zostało napisane.

Ludzie o szczerym sercu powiedzą „Piękne są te przypowieści i ważne są mądrości w nich zawarte”.
Inni, zawzięci w nienawiści ocenią „To bzdurny wytwór chorego umysłu wyrażony w dziwacznej formie”.
Świadomi wytkną „To wszystko już stoi zapisane w naszych księgach i mówią to nasi filozofowie”.
Zaś ci, o racjonalnym umyśle zapytają „Po cóż przemawiasz do nas, skoro my sami kształtujemy swój światopogląd.”
I wszyscy oni mają rację.
Bo księga jest jak zwierciadło. To nie zwierciadło sprawia, że człowiek staje się piękny, ale odbija ono nasza urodę i szpetotę, abyśmy mogli samemu poprawić swój wygląd. Tak umysł odbija się w księdze, aby człowiek mógł sam zdecydować, co uznaje za słuszne i dobre dla niego.

Ludu Orfalezu, dostaliście moje nauki, to od was zależy, co z nimi zrobicie.