Ta książka robi wrażenie. Z pewnością nie można pozostać obojętnym wobec tego świata jaki pokazał Stasiuk .Spojrzenie jest ostre i bezkompromisowe, obnaża bez skrupułów ludzkie słabości. Z pewnością można „Dziewięć „ potraktować jako obraz społeczeństwa w czasach przełomu po upadku PRL-u . I tak jest , bo widzimy ludzi próbujących się odnaleźć w twardej rzeczywistości wolnego rynku , próbujących radzić sobie w rzeczywistości tak bardzo odmiennej od tego w czym żyli dotychczas. Ale ta powieść przede wszystkim obnaża naszą , skłonność do egoizmu , brutalności ,przemocy i pogardy wobec innych. Stasiuk prowadzi nas przez mroczne i ciemne miejsca aby pokazać nam świat jakiego na co dzień nie chcemy widzieć. Zaniedbane kamienice, brzydkie przedmieścia , świat ludzi takich jak główny bohater , dla których posiadanie, pieniądze i to co za nie można MIEĆ staje się celem nadrzędnym. Posiadanie staje się doznaniem niemal erotycznym , szaleństwem . A szaleństwo „ przeważnie ma postać zamkniętego kręgu", więc ta pogoń nigdy się nie kończy . Nie ma nigdy dosyć rzeczy stawiających nas wyżej od innych ludzi. Bohaterowie książki są zamknięci w kręgu. Kręgu własnego pożądania , w kręgu ulic i miejsc do których wciąż wracają uciekając lub czegoś poszukując.
Samo MIASTO również staje się kręgiem z którego nie można się wyrwać i z którego oni się wyrwać nie chcą. To MIASTO przyciąga, obiecuje i mami .Ostatecznie stając się obojętnym świadkiem ich przegranej .Jest tu i miejsce na miłość , poświęcenie , ale nie ma szczęśliwego zakończenia. Tu wszyscy ponoszą klęskę .
„Dziewięć” to książka na podstawie , której mógłby powstać niezły film. Czytając niektóre fragmenty przed oczami stawały niemal kadry filmu który nie powstał.
I język, język piękny , chwilami dosadny ,ale wspaniale potrafiący oddać mroczną i duszną atmosferę miejsc które poznajemy.