Antyutopia z prawdziwego zdarzenia. Napisana dziesiątki lat temu, w okresie rozwijania się gatunku science fiction, kiedy to przewidzenie przyszłości było rzeczą znacznie trudniejszą, niż ma to miejsce aktualnie. Niegdyś nieznane były nowe technologie, rzeczywistość drugiej wojny, dynamiczny rozwój świata. Autor zaczerpnął ze znanych mu filozofii pewne myśli, dzięki czemu stworzył wybitne dzieło. „Nowy wspaniały świat” to powieść nietuzinkowa, zabierająca nas w przyszłość, gdy postęp cywilizacyjny stanął na szczycie możliwości. Ludziom żyje się szczęśliwie, bez trosk i bezpiecznie - jednak kosztem czegoś innego. To prowadzi do konieczności wyboru: szczęście czy wolność? Huxley, zadając takie pytanie, przedstawił wiele problemów, które i dziś trudno rozwiązać. Co ludzie wolą wybrać: bezpieczeństwo czy wolność, utylitaryzm czy cnotę, oddanie czy rozwiązłość? Autor odpowiada na te pytania ustami jednego z książkowych guru. Co ciekawe, zagłębienie się w psychice ludzkiej powoduje znalezienie tylko jednej właściwej drogi, której pragnie większość. Pytanie, jakie można zadać, to czy na pewno? Czy wrzucenie ludzi do jednej próżni „szczęśliwości” i niedanie im alternatywy innego życia można nazwać odpowiedzią? Interesujące jest to, że świat z powieści Huxleya jest bardzo podobny do tego z Orwellowskiego „Roku 1984” - chociaż wydaje się inny, widoczne są w nim te same problemy. Czytelnik musi ocenić, czy trafił do krainy absolutnego szczęścia, czy może wręcz przeciwnie.

Akcja przenosi nas do XXVI wieku - okresu wszechobecnego hedonizmu, który powoduje, że ludzie zatracają potrzebę wiary, nadziei czy miłości, a wolność staje się dla nich anachronizmem do tego stopnia, że niezrozumiały jest sens tego słowa. Wszelkie potrzeby są zaspokajane bardzo skutecznie. W tym świecie nadrzędną zasadą jest utylitaryzm. Problemy psychiczne rozwiązuje się za pomocą tabletek. Biologia uczyniła takie postępy, iż nieznane są społeczeństwu choroby, a proces starzenia się kompletnie zanikł. Śmierć jest zjawiskiem naturalnym, nie tak negatywnym jak dziś. Ludzie traktowani są jako roboty albo niewolnicy, którym własne zdanie nie jest potrzebne. Ich czas jest podzielony między pracę i wybrane przyjemności. Ludzie, przyzwyczajeni do takiego stanu rzeczy, są z niego w pełni zadowoleni. Wszystko to jest możliwe poprzez zastosowanie „osiągnięć” cywilizacyjnych, takich jak praktyczne i bezgraniczne wykorzystanie eugeniki i klonowania.

Realia poznajemy z punktu widzenia kilku bohaterów. Najbardziej wyrazisty jest „dzikus” z rezerwatu, który rozwijał się i żył w odizolowanej populacji - na kształt dawnych społeczeństw. Miał on możliwość porównania dwóch różnych światów. Zostają przedstawione pozytywne i negatywne cechy ich obu, a czytelnik ma za zadanie odpowiedzieć na bardzo ważne pytanie: Który byłby dla niego lepszy? Czy kraina szczęścia, bezpieczna, bez chorób, bez trosk, gdzie człowiek nie odczuwa potrzeby działania niezależnie i samodzielnie, i gdzie zarazem pozbawiony jest wolności, zmuszony bezwzględnie podporządkować się obowiązującemu schematowi zorganizowanego życia? Czy może świat znany nam dziś, dający prawie nieograniczoną wolność, jednak pozbawiony aż tak wysokiego stopnia bezpieczeństwa, świat, gdzie choroby są czymś powszechnym i często prowadzą do ludzkich dramatów, a troska o drugiego człowieka nierzadko przyprawia o łzy?