Od razu zaznaczę, że Zazdrość (St. Crow Lili) jest pierwszą książką z nowoczesnego nurtu literatury kobiecej o wampirach i wilkołakach, z jaką miałam do czynienia. Muszę przyznać, że lektura nie zachęca mnie do dalszych poszukiwań w tych klimatach. Książka jest pierwszą z trzech w sadze. Zaczęłam nawet czytać drugą... ale tego było już za wiele. Fabuła naciągana: osierocona córka łowcy potworności, z osobistym zatargiem u kogoś pokroju Księcia Wampirów (tych złych oczywiście), niesamowicie uzdolniona (bo jak tu inaczej?), na miłosnych rozdrożach (wampir?... wilkołak?) - ok, jak dla mnie wystarczy tego dobrego. Tym bardziej, że rozwijana historia nie trzyma się kupy, kolejne wydarzenia następują po sobie ot tak, po prostu. Dlatego, gdy całkiem fajna postać z pierwszego tomu stała się totalnym dupkiem w drugim, a główna bohaterka stanęła przed odwiecznym dylematem w stylu "Kto jest dobry? Kto zły? On mnie uratował. Nie może być zły! Ale oni mówią co innego...", zakończyłam przygodę z tą serią.

Słyszałam też od znajomych, którzy czytali tę książkę, że wpisuje się ona w kanon i raczej od niego nie odstaje, a nawet wypada nieźle na tle innych powieści. Dlatego też, nie twierdzę, że książka jest zła w swojej grupie. Mnie do gustu nie przypadła. Tylko tyle.