Tomek zgodnie z rodzinną tradycją zostaje wysłany do szkoły wojskowej, która ma go nauczyć wojennego rzemiosła. Chłopiec niechętnie spełnia wolę rodziców: jego prawdziwą pasją jest bowiem gra na instrumencie. Postanawia więc zostać generałem innym niż wszyscy: generałem pokoju. Bronią jego podwładnych staje się uśmiech – wszędzie, gdzie się pojawiają, wzbudzają zaufanie i zawierają przyjaźnie. A poza tym: zawsze mają przy sobie cukierki!

[Bona, 2012]