Niezamierzona podróż do krainy wspomnień, które stają się kluczem, by zrozumieć siebie. Tak można by w skrócie oddać treść książki Mikołaja Łozińskiego „Reisefieber”. Jej główny bohater, młody mężczyzna, stając w obliczu straty bliskiej osoby, odkrywa prawdę na temat własnego życia. Prawdę bolesną, gdyż burzącą jego poukładany świat, w którym wszystko miało właściwe sobie miejsce. Związek Daniela z Anną oraz plany zawodowe nagle zostają zawieszone w próżni, bo oto głównym tematem staje się jego nieżyjąca matka.

Książka Łozińskiego ma w sobie coś z psychologicznego studium złożoności ludzkich relacji oraz próby ich zrozumienia. Podążanie głównej postaci śladami przeszłości nie tylko pozwala jej na oczyszczenie tejże przeszłości z niedomówień, ale równocześnie staje się swoistą terapią dającą szansę na życie zgodne z własnymi potrzebami. Przywoływanie obrazów z dzieciństwa jest więc dla Daniela formą zdobywania wiedzy bezcennej, gdyż definiującej jego prawdziwe „ja”.