Tematem przewodnim "Miracle cure", jednej z pierwszych książek Harlana Cobena, wydanej w Polsce w listopadzie 2011, jest zespół nabytego upośledzenia odporności, bardziej znany pod skrótem AIDS.

Pacjenci kliniki, której badacze, jak się wydaje, wynaleźli lekarstwo na AIDS, są mordowani w bestialski sposób. Każdy z zabitych pacjentów był tym bardziej cenny, gdyż stanowił żywy dowód na skuteczność zastosowanej terapii. Co więcej, jeden z głównych badaczy popełnia samobójstwo rzucając się z hotelowego okna. Przyszłość przełomowego odkrycia wisi na włosku w obliczu śmiertelnego zagrożenia i kończących się funduszy na dalszą działalność kliniki. Kto i dlaczego za wszelką cenę nie chce dopuścić do urzeczywistnienia się snu o skutecznym lekarstwie na AIDS?

Książka porusza dylematy moralne i etyczne. Kolejne rozdziały, zamiast odkrywać karty i dawać odpowiedzi, zdają się zadawać czytelnikowi pytania: Czy można usprawiedliwić poświęcenie życia kilku istot dla ratowania tysięcy? Jak daleko można się posunąć w dążeniu do sobie tylko widocznego celu? Kiedy poświęcenie dla pasji zaczyna zamieniać się w obłęd?

Niestety, przed rozpoczęciem właściwej lektury przeczytałam Wstęp, w którym Coben dość krytycznie odnosi się do książki. Niestety, gdyż przez to zdystansowałam się do niej, pierwsze rozdziały czytałam starając się na siłę szukać słabych momentów, pisarskich potknięć. Na szczęście rozwijająca się akcja bardzo szybko pozwoliła mi o tym zapomnieć i do ostatniej strony czytałam ją z zapartym tchem. Choć można poznać, że dla Cobena były to pisarskie początki, czuć że "Miracle cure" wyszła spod ręki autora takich perełek jak "Nie mów nikomu" czy "W głębi lasu".

Medycyna, polityka i religia mieszają się tutaj, dając w efekcie wciągający, mocny thriller. Kolejny raz nie zawiodłam się. Gorąco polecam lekturę, którą mimo jej 500 stron czyta się w niesamowicie szybkim tempie.

WP