Bardzo lubię koty, dlatego też sięgam po książki, które mają w sobie jakiś koci pierwiastek. "Salve Roma! Koci kryminał" ma w sobie taki element. Ukazany jest tam świat widziany oczami kota, który wyrusza do Rzymu w poszukiwaniu przygody. Na pomysł tej dalekiej wyprawy wpada, gdy jego właściciel, archeolog Gustaw wyrusza do pracy na wykopaliskach w Rzymie. Nasz wspaniały kot wymyśla genialny plan oszukania właściciela, który chce go zostawić w hotelu dla zwierząt, wyrusza w podróż i staje się pasażerem na gapę.

Gustaw spotykając swojego pupila w samolocie wypowiada zdanie: "mam w domu takiego jednego z twojego gatunku"*. Ta wypowiedź oznacza, że archeolog nie poznał swojego podopiecznego, co może świadczyć o niskim poziomie inteligencji przedstawionego naukowca. W książce występuje jeszcze parę takich przypadków wskazujących na niską ocenę ludzkiej inteligencji.

Kiedy kot Francis dociera do Rzymu, natrafia na serię zabójstw przedstawicieli kociego gatunku. Postanawia odszukać sprawcę seryjnych morderstw.

Dla mnie ta książka jest przesycona absurdem. Nie przemawia do mnie fakt, że dwa koty porozumiewają się po łacinie. Tego języka nauczyły się od swoich właścicieli. W dodatku koty były przedstawione jako gorliwi chrześcijanie. Czy koty mogą być wierzące?

Jednak bardzo zaciekawiły mnie przypisy. Dotyczyły one zachowań seksualnych kotów oraz ukazywały postrzeganie tych czworonogów w naszej kulturze w ciągu wielu wieków.



---
* Akif Pirincci, "Salve Roma! Koci kryminał", tłum. Małgorzata Rutkowska-Grajek, wyd. Sic!, 2007, s. 26.