Isak Samokovlija (1889-1955), pisarz bośniacko-hercegowiński pochodzenia żydowskiego, ukończył studia medyczne w Wiedniu i przez całe życie pracował jako lekarz. Debiutował w roku 1927 opowiadaniem "Podwórze starego Rafa". Był członkiem Zarządu Głównego Związku Pisarz Jugosławii i organizacji pisarzy Bośni i Hercegowiny, pracował także w redakcjach sarajewskich czasopism i wydawnictw. W roku 1967 wydano "Dzieła zebrane" Samokovliji, zawierające opowiadania, utwory teatralne oraz szkice, artykuły i recenzje. Twórczość swą poświęcił głównie tematyce żydowskiej.

"Kadisz, modlitwa za umarłych" to wybór celniejszych nowel Samokovliji. Przedstawiają one Żydów sefardyjskich, ich codzienne życie, troski i radości, świat odmienny od tego, jaki znamy na przykład z pisarstwa Stryjkowskiego czy Singera. Sefardyjczycy, przybywszy do Bośni i osiadłszy w niej, stali się jeszcze jednym spośród wielu zamieszkujących tam narodów, łatwo więc przyszło im zachować swoją odmienność, a zarazem nie być zupełnie obcymi. Ostatnia wojna zmiotła ich niemal zupełnie z Półwyspu Bałkańskiego, zostały tylko cmentarze i to, co utrwalił Isak Samokovlija.

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1991]